Ik ben ook goed bezig met mijn moestuin en atelier. Wordt nog niet zoveel geproduceerd maar ben toch lekker aan het fröbelen. Voor mijn tuin is het nog niet zulk groeizaam weer, dus voorlopig moet ik de groente nog gewoon in de supermarkt halen. Ik heb me al twee keer aangemeld voor een lunchworkshop in restaurant 'De ontmoeting' in BonVie (een zorgcentrum hier vlakbij). Samen een lunch bereiden en daarna gezamenlijk opeten. Ik vind het een leuk idee, maar blijkbaar ben ik daarin de enige. Tot twee keer toe was ik de enige die zich had aangemeld, best wel sneu. Maar als dank voor mijn trouwe inschrijving hebben Mart en ik een lunch aangeboden gekregen. Dat was leuk. De bediening was wel wat 'down', maar ze deden hun werk goed.
Over mijn therapieën heb ik weinig nieuws te melden. Wel was er vorige week weer overleg met al mijn behandelaren. De opgave voor dit moment is om mijn behandeling te richten op 'voelen', maar niet zo heftig dat ik in de kramp schiet. In de praktijk blijkt dit een heel wankel evenwicht. Bij het minste of geringste schiet ik door in een aanval. Soms bij de meest 'onbenullige' oefening waarbij je het helemaal niet zou verwachten, is het weer raak. Het overleg was wel goed (voor wat ik er nog van weet). Duidelijk is dat ik van de psychiater niet meer kan verwachten dan alleen medicatie voorschrijven. De belangrijkste opgave voor de fysio is, dat ik zelfstandig naar de praktijk kan komen (en ook weer naar huis :))De psycholoog gaat nu mijn behandeling coördineren en maakt een behandelplan (eindelijk).
Verder voel ik me nog steeds erg raar. Soms heb ik het gevoel dat ik er niet helemaal bij ben en zweef. De verwardheid is er nog steeds. Elke avond is het raak en overdag ben ik ook regelmatig een paar uurtjes kwijt. Ik moet nog steeds erg vroeg naar bed en ben dan ook erg vroeg week wakker. 's Avonds ben dan vaak erg in de war en zeg de meest rare dingen. Weet niet waar ik ben, waar Mart opeens vandaan komt en denk vaak dat het al ochtend is. Vaak geloof ik Mart ook niet als hij iets anders zegt. We kunnen er de volgende ochtend dan wel om lachen, maar het is ook best wel beangstigend. Mijn theorie dat het allemaal door de medicatie komt, is niet meer vol te houden. Mijn behandelaren hebben er nu ook het label 'dissociatie' aangehangen (zie voor uitleg hieronder). Door een combinatie van vermoeidheid en mezelf overvragen, schakel ik eigenlijk gewoon uit.
Ik had hier al een pilletje voor, maar dat doet onvoldoende zijn werk. Daarom heeft mijn 'medicijnman' de dosis verdubbeld.
Ik hoor dat Mart inmiddels ook wakker is. Ga maar eens horen wat ik nu weer allemaal heb uitgespookt, want zelf weet ik van nix.
Dissociatie, een term uit de psychologie en psychiatrie,
is een geestesgesteldheid waarin bepaalde gedachten, emoties,
waarnemingen of herinneringen buiten het bewustzijn worden geplaatst,
tijdelijk niet 'oproepbaar' zijn of minder samenhang vertonen.
Letterlijk betekent dissociatie 'ontkoppeling' of 'uiteenvallen'. Het
is een zeer alledaags verschijnsel: iedereen verliest bijvoorbeeld wel
eens de aandacht voor zijn omgeving als hij zeer geconcentreerd met iets
bezig is en iedereen heeft wel eens een dagdroom. In deze zin is het
gewoon een mechanisme om tot rust te komen, een afweermechanisme. Een veel voorkomende vorm is het fenomeen waarbij iemand op de 'automatische piloot'
een auto bestuurt, maar opeens bijna thuis is en een groot deel van de
weg onbewust heeft afgelegd. Men schrikt als het ware wakker, terwijl
men al wakker was en zelfs auto reed.
Dissociatie komt ook voor als gevolg van vermoeidheid. Dit kan zowel
lichamelijke vermoeidheid zijn, maar ook in periodes van grote
psychische spanning kan er dissociatie optreden.
