Doe eens wat anders!

Met dank aan http://www.veronzinsels.nl

Maalstroom

Dit woord herinnert mij aan mijn werk .... gemalen, lokstroom, vistrap .........maar het heeft ook een hele andere betekenis, heel toepasselijk. Zie het gedicht hieronder. Het is afkomstig van de website: www.kleintjegeluk.nl

Conversie .... een terugval ligt altijd op de loer ....  ook bij Monique van der Vorst, de handbikester die geen dwarslaesie heeft maar 'gewoon' conversie. 

Monique van der Vorst zit weer in een rolstoel

Door: John Volkers − 28/06/12, 08:37

© ap. Monique van der Vorst

De gehate rolstoel is terug in het leven van de voormalige paralympische sportvrouw Monique van der Vorst. De handbiker, die na twaalf jaar van leven met een incomplete dwarslaesie weer had leren lopen, heeft een ernstige terugval gehad in het herstel dat in 2010 wereldwijd leidde tot verhalen over een Nederlands wonder en mirakel.

Haar met veel tamtam omklede contract met de vrouwenwielerploeg van Rabobank werd woensdag, na een half jaar dienstverband, verbroken. Per 1 juli maakt Van der Vorst geen deel meer uit van de wielerploeg van kopvrouw Marianne Vos. De reden, aldus Van der Vorst: 'Ik kan niet meer lopen. Ik heb een terugval gekend na mijn eerdere herstel en zit nu weer in de rolstoel. Ik kan daarom ook niet fietsen.'

De ploegleiding van Rabobank is omzichtiger in het commentaar. 'Het medisch kader van de ploeg heeft Van der Vorst geadviseerd niet aan wielerwedstrijden deel te nemen, de ploeg neemt dat advies over. Daarmee vervalt het traject om Van der Vorst op te leiden tot wielrenster en heeft het geen zin meer haar in de ploeg te houden.'

Geen wedstrijd
De werkelijkheid is dat Van der Vorst dit eerste contractjaar geen enkele wedstrijd voor de Rabovrouwen heeft gefietst. 'Ik had nog helemaal niks gereden. Op het eerste trainingskamp in Spanje deze winter ben ik gevallen en heb mijn schouder gebroken. Daarna zijn de problemen begonnen.'

Van der Vorst is onder behandeling bij een revalidatiecentrum in Amsterdam. Een deel van haar nieuwste problematiek komt voort uit een verhaal in het allerlaatste nummer van dagblad De Pers, waarin haar ziekte in twijfel werd getrokken. Dat heeft zij als 'een persoonlijke aanval' ervaren. Het verhaal, waarin zij toegaf haar geschiedenis niet goed verwoord te hebben, vond de paralympische sportvrouw van 2009 achteraf 'verschrikkelijk'. Ze benadrukte in het verhaal niet gelogen te hebben. Toch ging ze voor velen als bedrieger door het leven.

Psychische overbelasting
Medische specialisten legden haar handicap uit als een geval van conversiestoornis, uitvalsverschijnselen als gevolg van psychische overbelasting. De keurmeesters van de gehandicaptensport, van het in 2008 opgerichte Classificatie Instituut te Bunnik verklaarden dat zij eerlijk aan haar status van paralympiër was gekomen. Van der Vorst was Nederlands, Europees en wereldkampioen op de handbike en veroverde bij de Paralympische Spelen van Peking 2008 twee zilveren medailles.

LSLTN

Nuttig werk?

Dit bord met 'Vispassage en capaciteitsvergroting gemaal de Nieuwe Horn', kwam ik tegen tijdens een fietstochtje langs de Linge. Toch leuk te zien dat er buiten iets met mijn (papieren)werk wordt gedaan. En dat allemaal voor de vissen.

2 Weken alleen

De Joule in actie

De afgelopen 2 weken was ik alleen thuis. Martin deed met de Joule (een J109) mee aan de Cowes Week, een internationale zeilwedstrijd in Engeland. Hij heeft hier een heel jaar voor getraind en erg naar toegeleefd. Het Joule-team is overall op de 5e plaats geëindigd (zie ook www.joule109.nl). Een heel goed resultaat, boven verwachting. In totaal deden bijna 30 boten mee in de klasse. Een groot deel hiervan waren locals, die de Joule mooi is voorgebleven. De Joule wacht nu tot de mist is opgetrokken om de oversteek te  maken.


Ik ben mijn tijd aardig doorgekomen. M'n moeder is hier een paar dagen geweest om 'op te passen' en klusjes te doen. Ik ben met haar met de Valys taxi (een taxiservice voor bovenregionaal vervoer voor mensen met een beperking) naar Zeeland gereisd. Dit was mijn eerste ervaring met Valys en meteen niet zo'n beste. Omdat ik mijn handbike mee heb genomen, gingen we met een busje. We moesten ook nog omrijden om iemand op te halen en eerst af te leveren. We hebben in totaal 3,5 uur genoten van de mooie groene omgeving. Op een gegeven moment zag ik groener dan het gras door al dat gehobbel. Gelukkig had ik koeltas van de chauffeuse niet nodig om mijn maag in te legen. Wel aardig dat ze hem beschikbaar heeft gesteld voor dat doel :) Maar goed we zijn er gekomen dus mogen niet klagen.
In Zeeland heb ik een paar dagen gefietst en van het zonnetje genoten. We kwamen midden in een wielerkoers terecht, maar dat tempo kon ik toch echt niet bijbenen. Na een paar dagen hebben pa en ma me weer naar Culemborg gebracht. Dat was gezellig en vooral ook nuttig. Mijn ouders kunnen niet echt stilzitten (heb ik dus niet van een vreemde) dus ze hebben aardig wat klusjes gedaan. Pa heeft de achterkant van ons huis geschilderd. Ze hebben me ook begeleid en 'afgevoerd' bij een afspraak met de psycholoog. Dit is nog te heftig om alleen met een taxi heen te gaan :(

Verder heb ik mijn grenzen op de handbike weer verlegd. Het blijft fijn om hierop rond te crossen en een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid te ervaren.  Ook heb ik met de fysio gefietst met gevoel (op gewone fiets). Doel was om naar de praktijk te fietsen. Dit heb ik beide keren niet gehaald en geeft me een gevoel van zwakte. Maar eigenlijk is het hartstikke goed omdat ik niet met mijn blik op oneindig op mijn doel af ga, maar juist luister naar wat mijn lichaam me vertelt. Mijn warrigheid is er nog steeds, heb af en toe een kop als een gympie (met dank aan E. voor deze uitspraak). Ik heb nu op advies van de psychiater een ander tijdschema om mijn pillen in te nemen. Maar dit helpt niet voldoende. Als ik een 'zware' dag heb en moe ben dan weet ik vaak niet meer wat ik gedaan heb. En soms zijn dat hele rare dingen. Voor een deel wordt dit veroorzaakt door die K-pillen maar het hoort ook bij de conversie. Achteraf kan ik er soms wel om lachen, maar het is ook best wel beangstigend.