Het gaat goed met me!!!

Ik heb inmiddels 9 ECT behandelingen gehad en ..... het gaat goed, ze hebben effect. Iedereen zegt tegen me dat ik zo veranderd ben. Niet alles ligt meer onder een deken van een depressie, ook ben ik niet meer afgestompt door allerlei pillen. Heel voorzichtig aan ga ik starten met resocialiseren, met kleine stapjes weer het 'normale' leven tegemoet treden. Het enige vervelende dat ik nu nog ervaar zijn problemen met mijn geheugen. Door de ECT raakt het geheugen tijens deze periode aangetast, maar dit herstelt zich later weer.

Een dag met Eeeeceeeteee

Sinds kort word ik op dinsdag en vrijdag behandeld met elktro convulsieve therapie (ECT). Voor de buitenstaander even een kijkje hoe deze dagen eruit zien.'s Morgens worden mijn spulletjes die nodig zijn voor de 'operatie' naar de afdeling gebracht. De verpleging keurt mij dan door mijn bloeddruk en temperatuur te meten. Als dit goed is, komt er iemand van 'transport' om mij in bed op te halen. Ik ga charmant gekleed in mijn opereatiejasje met luierbroekje naar de operatiekamers. Dit transport gaat door de catacomben van het ziekenhuis. Daar aangekomen krijg ik een infuus geprikt (als het lukt) en moet ik nog ca 30 minuten wachten. Dan komen ze me halen voor de shock. Ik krijg dan allerlei elektrodes opgeplakt die met draadjes worden aangesloten en word naar de ok gereden. Daar krijg ik een kapje met zuurstof en iets later spuiten ze de 'slaap'in. Als ik slaap geven ze me een stroomstootje waardoor ik een epileptisch insult krijg. Of je een goed insult krijgt, is eigenlijk het belangrijkste criteria voor een succesvol verloop van de behandeling. Omdat ze ook spierverslappers inspuiten, maak je niet de bewegingen die bij een insult horen. Maar 1 arm is afgekneld en daar komt geen spierverslapper. In deze arm kunnen ze zien of je een goed insult hebt. Na de behandeling kom ik snel weer bij en wordt dan kotsmisselijk terug naar de afdeling gebracht. Daar stap ik over in mijn eigen bed en doe even een tukje. Na anderhalf uur ga ik uit bed om iets te eten. De rest van de dag breng ik hangend en liggend in bed door. 's Avonds ga ik om half 8 naar bed en de volgende dag voel ik me weer stukken beter.

Van Wiki: Meer dan een halve eeuw na de introductie van ECT weet men nog niet hoe deze behandeling ingrijpt op depressies. Wel zijn bij onderzoek met dierproeven verschillende effecten gerapporteerd, zoals een toename van dopamine-D1- en D2-receptoren in de nucleus accumbens en afname van het aantal norepinefrinereceptoren in postsynaptische zenuwcellen. Later onderzoek suggereert dat ECT mogelijk ook oude neurale verbindingen en de groei van nieuwe neurale verbindingen in de hersenen stimuleert.

Maar vooral hoe kom je er weer vanaf?

Een conversiestoornis! Je zal het maar hebben! Maar het belangrijkste is hoe kom je er weer vanaf?
Nou mij is dat het afgelopen jaar aardig gelukt. Op mijn blog kun je lezen hoe mijn conversiestoornis in 2010 begon, hoe ik bij Altrecht Psychosomatiek heb geprobeerd deze stoornis onder de knie te krijgen en hoe het verder is gegaan.

Sinds 2012 ben ik in therapie bij Pro Persona in Nijmegen bij de afdeling somatoforme stoornissen. Dit is een kleine, onbekende afdeling en ik ben hier toevallig via een second opinion terecht gekomen. Hier werken ze met hypnotherapie en katalepsie om de conversie te lijf te gaan. Dit is een compleet andere aanpak dan het contact maken met je lichaam en lichaamssignalen voelen. Eigenlijk is deze therapie een manier om je hersenen in de war te brengen en zo de conversie aan te pakken.

Ik heb afgelopen jaar verschillende hyponose oefeningen gedaan. Ingesproken op mijn telefoon kan ik deze thuis oefenen. De ene persoon is is makkelijker in trance te brengen dan de ander. Maar ik heb het geluk dat ik na drie zinnen al in trance ben en m'n ogen dan niet meer open kan houden. Door de hypnose is het de bedoeling dat je in een ontspannen toestand raakt en de conversie zo geen vat op je heeft. Voor mij is dit nog wel moeilijk omdat onstpanning een negatieve lading heeft voor mij. Dus dit is nog iets om de komende tijd aan te werken. Katalepsie is helemaal een raar verschijnsel. Door te focussen op je lichaam (of in het begin door druk uit te oefenen op bepaalde punten) kan je in een soort toestand raken waarin je spieren verstijfd zijn. Je hebt dan het gevoel dat je niet meer kunt bewegen. Iemand anders kan je door je armen of benen te bewegen in elke positie neer zetten. Door mezelf in een toestand van katalepsie te brengen, kan ik de conversieaanvallen beheersen. De aanvallen kan ik op deze manier stoppen. Ook helpt katalepsie bij het lopen, ik heb dan minder last van de slappe verlamming in mijn beeen. Het is nu oefenen, oefenen en nog eens oefenen om deze techniek steeds beter onder de knie te krijgen en zo de aanvallen helemaal te kunnen stoppen en weer te lopen als een kievit.

Shocking News!

Inmiddels is het al weer bijna een jaar geleden dat ik ben opgenomen in de Nijmeegse kliniek 'Aurora'. Een jaar dat in het teken stond mijn depressie onder de knie te krijgen. Verschillende medicijnen en cognitieve gedragstherapie hebben niet het gewenste effect gehad. Dit heeft niet geleid tot verbetering van mijn stemming maar wel allerlei andere nare neveneffecten gehad. Mijn gewichtstoename is daar het meest zichtbaar van. Cognitieve gedragstherapie heeft wel resultaat gehad maar mijn gedachten zitten zo diep dat deze eigenlijk met schematherapie moeten worden aangepakt.

Een jaar verder en nog niet opgeknapt. Dat is reden om toch eens flink af te vragen hoe het nu verder moet. Na lang beraad, is toch uiteindelijk de stap gezet om me aan te melden voor ECT. Ik zag hier altijd flink tegenop maar inmiddels zie ik dit nog als enige te zetten stap. ECT is een vrij kostbare en intensieve behandeling. Je krijgt dit 2x per week en wordt dus ook 2x per week onder narcose gebracht. Omdat ik bijna een jaar ben opgenomen, gaan er in ons 'goed geregelde' landje allerlei regels spelen. Concreet betekent dit dat ik eerst 31 dagen naar huis moet en dan weer terug opgenomen wordt om een ECT behandeling te volgen. Hoe dit precies is geregeld, zal ik hier verder maar niet toelichten. Kortom het plan is dat ik 29 augustus voor 31 dagen naar huis ga en dan begin oktober weer wordt opgenomen 'voor onbepaalde tijd'. Ik ben nu bezig om samen met de zorgverleners een 'hoe overleef ik 31 dagen?-plan' te maken.

Wat is ECT?
Elektroconvulsietherapie (ECT), of met een oudere aanduiding elektroshocktherapie of kortweg elektroshock, is een behandeling van patiënten waarbij door middel van het opwekken van een epileptisch insult, uitgelokt door een stroomstoot door het hoofd, getracht wordt bepaalde psychiatrische aandoeningen te behandelen. De belangrijkste indicatie voor ECT is een ernstige therapieresistente depressie, waarbij psychofarmaca en psychotherapie niet meer helpen.

M&MArts

Toktok

Het is wel weer eens tijd voor een berichtje van mij.  Een van mijn doelen is om meer te bloggen en dan vooral ook over gezonde dingen. Maar mijn wereldje is zo klein geworden dat dat niet mee valt. Dus dan toch maar een ongezonde blog.
Het is inmiddels zomer gewordem in Nijmegen, maar in mijn wereldje is het vooral nog donker en zit de zon nog achter de wolken verborgen. Inmiddels ben ik bezig met afbouwen van mijn laatste medicatie-optie. Ook dit werkte niet en ik kamp alleen met bijwerkingen. Ik zit in een emotionele achtbaan, ben flink wat kilootjes te zwaar en het leven lacht me nog niet toe. Inmiddels krijg ik cognitieve gedragstherapie in Tiel. Dus zou me af moeten helpen van een aantal ingebakken gedachtenpatronen die niet 'helpend' zijn. Alle hoop is op deze therapie gevestigd. In mei word geevalueerd of dit me voldoende heeft geholpen of dat aanvullend nog een andere therapie (bijv. ECT) nodig is.
Ik ben hier wel lekker creatief bezig. Ik heb een hele expressieve schilder- en tekenstijl ontwikkeld. Het ene na het andere schilderij komt uit mijn vingers. Tsja wat ik er allemaal mee moet doen, weet ik niet, maar boeit ook niet, ik ben lekker bezig. Heb op mijn kamer zelfs een extra tafel geplaatst zodat ik meer ruimte heb voor mijn creatieve uitspattingen.

Tranen

Wees niet bang voor tranen
stop angst niet weg
Laat 't verdriet maar komen
want gevoelens zijn oprecht
Er komt een tijd
dat de zon weer gaat schijnen
en dat de tranen, de angst
en ook het verdriet
langzaam gaan verdwijnen

Op en Af

Hier weer eens een berichtje uit Nijmegen. Ja daar zit ik dus nog steeds en er komt geen eind aan alle elllende. Ik ben hier gekomen om nog 2 combinaties van pillen te proberen. De eerste combinatie heb ik inmiddels al weer lang afgebouwd omdat die me niet werkte tegen mijn depressie. Inmiddels ben ik alweer een paar weken de laatste combinatie aan het opbouwen. De opbouw gaat gepaard met hele heftige emoties. Lig uren te huilen op bed van verdriet, voel me zo wanhopig. Ben ook geaggiteerd, geirriteerd en af en toe flink boos. Een stressbal is al gesneuveld en ook de verpleging en artsen hebben mijn 'assertieve' kant leren kennen. De wanhoop is alaf en toe zo groot geworden dat ik als enige uitweg nog pillen zag. Een keer heb ik thuis al mijn 'zo nodig' pillen geslikt en afgelopen week mijn stiekem gespaarde pillen. Het waren allemaal kalmerende pillen dus was niet super ernstig, werd er alleen erg slaperig van. Maar omdat mijn bloeddruk om het kwartier gemeten moest worden, kon ik niet echt slapen (zou dit ontmoedigingsbeleid zijn?). Het is geen slimme actie maar ik kon gewoon niet anders. Inmiddels word ik met iets meer middelen ondersteund om rustig te blijven. Ik moet nog 2 weken opbouwen en dan zit ik op de maximale dosis en is het wachten op effect. Ik hoop wederom zo dat het dit keer aanslaat (hoe vaak heb ik dat al niet gehoopt?) want anders worden de alternatieven schaars. Als afleiding ga ik elke dag naar creatieve therapie. In september word ik voor het eerst tante want mijn broer en schoonzus verwachten een zoontje. Dit is aanleiding om allerlei leuke dingen te maken, maar verder kan ik daar natuurlijk nu nog niks over vertellen. Ik houd R & T lekker in spanning! Maar wees gerust het maakt geen herrie :) Verder krijg ik nog elke week therapie tegen conversie. Dit begint zijn vruchten af te werpen en ik ben regelmatig in staat om een aanval te remmen met katalepsie. Wel is het zwaar want het gaat ook vooral over mijn 'niet helpende' gedachten en verdriet. Voor behandeling van mijn depressie is al een half jaar duidelijk dat aanvullend op medicatie cognitieve gedragstherapie (cgt) goed zou zijn. Maar dat regelen heeft heel wat voeten in de aarde. Hier op het expoertisecentrum hebben ze zoveel expertise dat ze geen psycholoog in het team hebben. Ze hebben van alles proberen te regelen, maar waar het nu naar uit ziet, is dat ik voor cgt weer terug moet naar Tiel. Maar daar ben ik weer ingeschreven bij het verkeerde ambulante team. Een hoop gedoe dus weer, waar ik mijn boosheid lekker in kwijt kan. Kortom niet echt een positief verhaal, het is superzwaar maar gelukkig ben ik een echte zeeuwse dus 'Luctor et Emergo'!!! (ik worstel en kom boven voor de niet-zeeuwen).

Katalepsie

Ik zit inmiddels alweer ruim 15 weken in het expertisecentrum in Nijmegen. Ik wacht en wacht en wacht, tot dat de nieuwe medicatie gaat werken. Tot nu toe merk ik er nog weinig van, ben nog steeds deprie. Elke week ga ik naar een andere locatie voor therapie voor conversie. Hypnose blijft moeilijk, ik ben wel snel in trance maar er ook snel weer uit. Een andere techniek is katalepsie, daar in blijk ik een naturtalent te zijn. Katalepsie is verstijving van je spieren, een verschijnsel dat je ook in de natuur ziet. Bijvoorbeeld een vogel die tegen het raak vliegt, kan als dood blijven liggen om daarna weer vrolijk verder te vliegen. Het idee is dat je katalepsie ook kunt toepassen om trillende ledematen rustig te krijgen. Eerst heb ik geoefend met mijn handen, toen mijn benen mijn en hele lichaam. Dit ging supergoed. Ik kan nu binnen een minuut mijn hele lichaam in katalepsie krijgen. Je kan me dan zo neerzetten als je maar wilt. Dit toepassen bij een aanval moeten we nog oefenen. Wel kan ik als standbeeld op straat gaan staan ..........

Teigetje is back

Om te beginnen, wil ik iedereen nog een heel goed 2014 wensen. Inmiddels zit ik al weer 10 weken in Nijmegen. De opstartfase heeft lang geduurd, maar nu gebeurt er eindelijk wat. Ik heb 1 pil afgebouwd en die is vervangen door aan ander middel. Deze combinatie van middelen zouden elkaa moeten versterken. Op het effect moet ik nog even wachten. Ik hoop zo erg dat het werkt. Nu die ene pil is afgebouwd is Teigetjee weer een beetje terug, nu merk ik dat ik die tijd ervoor een beetje gedrogeerd waa. Maar nu Teigetje er weer is, ben ik weer hyper en stuiter in het rond. Niemand weet eigendljk goed hoe ik het hyperen kwijt moet raken. Ik ga nu 2x per dag 'sporten' (ik noem het bewegen). Ik roei en doe wat met gewichten maar ik moet ver onder mijn grenzen blijven. De check van de verpleging is dat ik na het sporten niet mag zweten en een rooie kop mag heben. Daarnaast ga ik elke ochtend naar creatieve therapie en maak daar best leuke dingen. De laatste tijd ook veel met hout, weer eens iets anders dan dat geklodder met verf. Verder slaap ik overdag nog veel. Dit is een hele korte update van hoe het hier gaat, maar kan het nu niet opbrengen meer te bloggen. Tot de volgende keer.