40 jaar getrouwd, gefeliciteerd!

Nieuw record!

Ik heb weer een nieuw record. Nee, dit keer niet met de handbike (die staat nog steeds op stal). Maar 't is haast niet te geloven maar heb vanmiddag 2,5 uur achter elkaar geslapen. En dat is zeker een record! Was totaal in coma. Martin liep in en uit, maar niks gehoord. Aan het eind van de middag was ik ook weer een half uur onder zeil. Ik zal het nodig hebben gehad (zei mijn moeder vroeger ook altijd). 
In september maakte ik me zorgen hoe ik in Zeist de 1,5 uur verplichte middagrust moest doorkomen. Nu is mijn zorg of ik wel weer op tijd wakker word :)

Ik denk dat ik een beetje moest bijslapen van de kerstdagen. Maar ik heb ze overleefd, in tegenstelling tot vele kalkoenen. We zijn beide kerstdagen op familiebezoek geweest. Ben blij dat ik er toch bij kon zijn, maar de tremoren zijn zo vermoeiend en vragen zoveel aandacht dat ik meer kamervulling ben dan echt gezelschap. Hoe zal dat volgend jaar zijn?

Die Belgen toch! :-)

Tsja .... sommige blogs vragen gewoon om een reactie (http://bimke.blog.rendez-vous.be/27022/Die-Hollanders-Toch/) Dus bij deze ook wat grappen over de Belgen (maar verder zijn Belgen gewoon hele aardige, lieve en gezellige mensen):

----------------------------------------------------------------------------------------------

Hoe noemt een Belg een vibrator?
..... een kutbrommer =))

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Een Duitser, Nederlander en een Belg zitten in de kantine te eten.

Zegt die Duitser: "mijn vrouw is best wel stom. Koopt een wagen en heeft niet eens een rijbewijs."
Oh zegt die Nederlander: "Mijn vrouw heeft een zwembad en kan niet eens zwemmen."

Nou mijn vrouw is heel erg stom, zegt die Belg: "Gaat ze op vakantie en neemt ze condooms mee, en ze heeft niet eens een penis." :D

---------------------------------------------------------------------------------------------

Er loopt een Belg in Noord-Holland, ziet hij een Eskimo voorbij komen. Hij gaat naar die Eskimo en vraagt: "Wat kom jij hier nou doen?" "Ik ga hier altijd vissen in Friesland," zegt de Eskimo. "Wat een goed idee," zegt de Belg, "dat ga ik ook eens doen." Dus de Belg gaat naar Friesland en komt aan bij een grote ijsvlakte. Hij pakt zijn zaag en begint in het ijs te zagen. Dan hoort hij een stem: "Hier zit geen vis, hier zit geen vis..." De Belg kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Hij haalt zijn schouders op en begint weer in het ijs te zagen. Weer klinkt de stem: "Hier zit geen vis, hier zit geen vis..." "Allez, meneer," roept de Belg terug, "zijt gij den IJskoning?" "Nee," roept de stem: "Ik ben de omroeper van het Thialfstadion.":)

Happy Birthday to You!!!

Speciaal voor de 2 jarigen van vandaag! Happy Birthday!

In de Arena

Vandaag is de fysiotherapeut voor het eerst aan huis geweest. Ik had dit tot nu toe afgehouden, omdat het zo voelt als een achteruitgang en of ik niks meer kan. Maar de laatste paar keren had ik grote moeite om na de therapie weer thuis te komen. En ook had de fysio de theorie dat mijn lichaam na de reis naar de praktijk onrustig wordt en dat dat thuis dus minder zou moeten zijn. Dus ik had me overgegeven en de fysio thuis laten komen.

We begonnen relaxed op de bank, maar al snel kwamen de emoties en confrontaties. Dit uit zich lichamelijk in tremoren in romp en benen. De oefening met voelen van mijn voeten, luister naar de muziek, bewust uit ademen maken het eerder heftiger dan rustiger. Tussendoor praten we een beetje over wat ik voel en denk. Op een gegeven moment ging het over het gevoel dat ik heb dat ik alle controle heb verloren. De fysio wist er weer een positieve draai aan te geven door te benoemen waar ik allemaal nog wel controle over heb: 'ik kan de trap nog op, kan nog klein stukje lopen, kan nog eten ..... Maar natuurlijk heb ik ook heel veel verloren .....' Deze laatste opmerking maakte een hoop bij me los. Voelde opeens heel veel woede en frustratie. De bank veranderde in een arena waarin ik een partijtje heb geworsteld, met mezelf als tegenstander. Mijn lichaam ging flink met me aan de haal. Alles trilde, verkrampte, kon mijn benen niet meer strekken en nauwelijks ademhalen. Het was echt heel heftig en duurde best lang. 'Voel mijn handen, adem uit!' Uiteindelijk kwam er wat rust, had het bloedheet en was bekaf. Wel een duidelijk teken dat ik het er eigenlijk nog lang niet mee eens ben dat ik een beperking heb. De fysio blijft verbaasd over mijn onbewuste vechtlust en de kracht die er elke keer nog uit mijn lichaam komt. Zou dit dan nog steeds niet het dieptepunt zijn?

Volgende week krijg ik weer therapie aan huis. Ik zie in dat dit het verstandigste is en dat het eigenlijk niet anders kan, maar ooh ik zou het zo graag anders willen! En dit realiseren maakt me erg verdrietig. Met tranen ben ik uiteindelijk in slaap gevallen en nu voel ik me eindelijk pas weer een beetje mens (of Teigetje?).

Pa, Gefeliciteerd!

Hoop dat jullie nog een beetje op tijd zijn thuisgekomen. Mooi he die sneeuw! Of toch maar liever weer een zonnetje?

Kerstgroet

M&M Mediaproductions

Martin heeft een waterdichte digicam gekocht waarmee hij filmt tijdens zijn zeilwedstrijden. Zo kan ik ook nog een beetje meegenieten. De beelden zijn niet allemaal geschikt voor publicatie op de Windveer blog, dus er moet wel wat gemonteerd worden. Ik heb daar de tijd, creativiteit en vaardigheid voor. Dus hij laat dat graag aan mij over. Het resultaat is erg leuk geworden en ik ben er trots op =D>
Ben je benieuwd kijk op:
http://windveernaarcowes.blogspot.com/2010/12/spectaculair-filmpje.html

O ja, Martin is degene met de grijze pluizenbol-muts, die af en toe zo lief in de camera kijkt.

Sixpack

Ik handbike en fitness dan wel niet meer, maar toch doe ik nog steeds aan topsport ... Ik ben hard bezig met het bouwen van een 'sixpack'. Vooral gisteren heb ik hier extra hard voor getraind.

Gister was weer de overbruggingsgroep in Zeist. Ik had thuis al veel last van de tremoren en dan vooral in m'n romp en buik. Eenmaal in Zeist werd dit niet minder. Ik heb 1,5 uur lang keihard mijn buikspieren aan zitten spannen. Ik kreeg het er zo warm van dat het zweet overal uit kwam en vanaf droop. Ze hebben zelfs de airco voor me aan gezet. Het was echt hard werken, maar het resultaat mag er zijn, toch? :)

Nu even serieus..... Het is duidelijk dat het niet goed met me gaat en dat ik eigenlijk snel de kliniek in moet, maar ja daar is nog geen plaats. Mijn verzoek om advies over medicatie was nog niets mee gedaan. Ook kreeg ik de opmerking dat ik in deze toestand de behandeling misschien wel helemaal niet aankan. Ik had op dat moment niet de kracht om voor mezelf op te komen, dus heb het daar maar bij gelaten. ~X(
Ik was helemaal gesloopt en bekaf. Mijn taxi was op tijd en kon daar nog net naar toe strompelen. We moesten toen nog 3 jongens van school ophalen. De taxichauffeur was zo aardig om niet te wachten tot de school uitging, maar ze heeft de kids uit de klas gehaald, zodat ik zo snel mogelijk naar huis kon. Maar zo snel ging dat toch niet. Het was druk op de weg, de jongens moesten naar Vianen en uiteindelijk was ik tegen vijven thuis. Ben meteen op de bank geploft en heb anderhalf uur geslapen. Daarna lekker gedoucht, want dat was nodig! Daarna wat brood gegeten, maar dat vond mijn maag niet fijn, dus dat was zonde van het brood (had het beter aan de vogeltjes kunnen geven).
Daarna op de bank gewacht op mijn kerstmannetje. Martin had namelijk kerstmarkt op kantoor gehad en allemaal leuke kadootjes bij zich. Hij heeft goed aan mij gedacht, een lekker zacht fleecedekentje, een boek van Jamie Olivier en nog wat lekkere dingetjes. En een liter bier, maar die is geloof ik niet voor mij (ook niet zo verstandig in combi met al die pillen).

Mart maakt zich ook wel zorgen over mijn toestand en toen hij hoorde wat er was gebeurd, heeft hij de telefoon gepakt en Altrecht gebeld. Hij heeft zijn zorgen geuit en met klem gevraagd om advies over medicatie en ook heeft ie zijn mening gegeven over het lange wachten en mijn achteruitgang. Ben wel blij dat hij dit heeft gedaan. Afwachten wat het resultaat is.

Vandaag heb ik nog behoorlijk last van de gevolgen van gisteren. Ben misselijk :-& en heb spierpijn en lig eigenlijk alleen maar op de bank. De tremoren zijn nu gelukkig weer wat minder. 30 December is er weer een overbruggingsgroep maar ik ga me tegen die tijd eens goed afvragen of dit me iets oplevert of alleen maar veel kost.

Nu ga ik weer verder met mijn training ;)

De Boom Staat In De Kamer

.....bij ons overigens nog niet ..... we hebben nog nooit een boom in huis gehad, dus dit jaar ook maar weer niet.

Hier een leuk liedje om mee te zingen .... beetje oefenen en dan moet het toch lukken :D

Drietig :-(

Teigetje is de afgelopen dagen een beetje verdrietig. Het gevoel dat ik nu bijna alle controle heb verloren en mijn leventje nog kleiner is geworden, maakt me triest. Maar eens komt alles weer goed!

Openbaar dronkenschap

Vanmiddag is in de omgeving van winkelcentrum Parijsch een dronken Teiger gesignaleerd. De Teiger zwalkte over straat en was moeilijk aanspreekbaar. Zodra men in zijn buurt probeerde te komen, zwaaide hij met een blauwe stok. De politie heeft geprobeerd de Teiger van een afstand te verdoven. Maar op dat moment stuiterde de Teiger weg richting de Johanna Naberstraat. De politie is de Teiger toen uit het oog verloren.

Heeft u de Teiger gezien, blijf uit zijn buurt, en waarschuw de plaatselijke politie.
Het signalement luidt: Teiger met oranjehaar en blauwe stok. Verdere details zijn niet bekend.

Rivotril

Je slaapt er heerlijk op (:|, ook op de momenten dat je eigenlijk wakker wilt blijven. Alleen jammer dat het nou net niet helpt tegen het schudden en trillen, maar hoe kan het ook anders met zo'n naam ;)

Teigetje is geconverteerd ......

.... van een Stuiter-teiger naar een tamme teiger!

Het lijkt er nu toch echt op de conversie Teigetje in zijn macht heeft, dit moest er ook een keer  van komen. Ik had gehoopt dat alle klachten uit te leggen waren als bijwerkingen van de pillen. Maar helaas is dat volgens de deskundigen niet zo. Ik heb nu al 1,5 week vreselijke spierkrampen en schud en beef bijna de hele dag door. Als ik beweeg dan wordt het minder maar daarna komt het net zo hard terug. Alleen 's nachts is het een periode rustig. Omdat m'n buikspieren heel de tijd bezig zijn met het bouwen van een sixpack, is ook mijn ademhaling verstoord en kan ik moeilijk praten. Het is soms bijna niet mogelijk om uit te ademen en dit is juist zo belangrijk. Hierdoor ben ik eigenlijk continue een beetje aan het hyperventileren en hier voel je je niet lekker door.
Fysiotherapie is tegenwoordig topsport geworden. Door aandachts- en ademhalingsoefeningen probeert ze mijn lichaam rustig te krijgen. Maar dat heeft daar geen zin in en gaat heftig protesteren door alles aan te spannen, trek dan soms helemaal krom. De laatste keer is het niet gelukt om m'n lijf rustig te krijgen en ik ging bekaf de deur uit.
Ik ben inmiddels ook weer bij de huisarts geweest en die vond de krampen niet om vol te houden. Als een echte dokter heeft hij dus weer een extra pilletje voorgeschreven tegen het gebibber. Ook dit pilletje werkt weer dempend in je kop en  ze versterken elkaar ook. Vandaag voelde ik me af en toe zo stoned als een garnaal. Het is ook nog wat puzzelen naar de juiste dosering. Want na 1 pilletje vandaag was ik zo suf en slaperig. Ik heb denk ik in totaal wel 4 uur geslapen en voor mij is dat heeeel bijzonder. Op een gegeven moment werd ik wakker met een natte broek. Bleek dat ik tijdens het theedrinken in slaap was gevallen. M'n  lege theekop lag op m'n schoot.

De afgelopen dagen spelen zich dus vooral af in huis en dan met name op de bank. Ik mag alleen nog kleine stukjes op pad, dus niet meer alleen met de trein enzo. En ook heb ik een 'sportverbod'. Ik kan me daar nu aardig bij neerleggen, heb geen energie voor andere dingen en voel me ook gewoon niet lekker. Het voordeel is wel dat ik nu innerlijk veel rustiger ben, de buien en heftige emoties zijn een beetje gedempt (waarschijnlijk mede ook door de pillen). Het is dus wat weer gezelliger in huis :)


Ik had deze week stille hoop op een hele snelle opname. Het leek er namelijk op dat er een plek vrij zou komen in de kliniek doordat iemand vervroegd zou vertrekken. Helaas voor mij maar gelukkig voor hem is dat niet zo. Ik zal dus toch echt nog aantal weken moeten wachten. Ben wel bang hoe dit zich allemaal verder gaat ontwikkelen. Maar ik weet dat achteruitgang nodig is voor vooruitgang!

Last van bijwerkingen?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb geblogd over hoe mijn leven ervoor staat. De reden is dat het een paar zware dagen waren. Sinds het begin van de week heb ik erg veel last van de bibberitus. Zolang ik in beweging ben is het op de achtergrond aanwezig, maar zodra ik daarmee stop begint alles te schudden. Is vermoeiend en doodirritant. De spierverslappers helpen ook onvoldoende.
Woensdag was ik op weg naar Utrecht, maar ben niet verder gekomen dan het station in Culemborg. Daar kreeg ik een soort black-out en kon net op tijd op straat gaan zitten voordat ik elkaar zakte. Dit was een duidelijk signaal dat ik het even wat rustiger aan moet doen, kon vanaf dat moment ook weinig anders meer.  Woensdagmiddag bijna de hele middag liggen slapen. Ik was ook behoorlijk misselijk. Sinds woensdag voel ik me niet meer fit, ben constant wat misselijk, tril nog steeds en val nog steeds af en toe in slaap. Al deze klachten kunnen bijwerkingen zijn van de pillen, want geen idee toch wat het anders zou kunnen zijn ;) De fiets is de afgelopen dagen op stal gebleven; ook niet echt een straf met dit weer.

En wat zeggen Teigetjes dan? ........
......Tei Tei Tei Tei Tei Tei Tei ik ben een Teigetje ...??

Dank u, Sinterklaasje!

Dit jaar heeft Sinterklaas weer aan mij gedacht. Gisteravond stond Zwarte PiaPiet hier aan de deur om een klein pakje te bezorgen. Sinterklaas had dit pakje voor mij op kantoor in Tiel bezorgd, waarschijnlijk niet wetende dat ik daar niet meer zo vaak kom. Maar gelukkig was er een aardige hulp Piet die het pakje speciaal hier thuis heeft gebracht. Dank u Sinterklaas en Zwarte PiaPiet!

Vrolijk Klazen!

Retourtje Zeist

Vandaag stond de overbruggingsgroep in Zeist weer op het programma. Om half 1 opgehaald door de taxi. Van half 2 tot 3 uur een heleboel ellende aangehoord (en verteld) en daarna was het wachten op de taxi terug. Om kwart over 3 zou hij eigenlijk voor de deur staan, maar sneeuw en files gooiden roet in het eten. Uiteindelijk was hij er pas tegen vijven. Toen moesten we Robin - een geestelijk gehandicapt meisje uit Culemborg - nog ophalen ergens anders in Zeist. Ik heb al wel vaker met haar in de taxi gezeten. Deze keer hoorde ik opeens vanaf de achterbank: 'Hé Ron (= de chauff) dat gaat niet goed daar hoor van voren'. Ik dacht nog we gaan toch niet botsen. Maar wat bleek nou ze had het over mij. Ze maakte zich zorgen om mijn gebibber. Tsja wat zeg je dan? Vooral als ze ook niet gelooft dat het door de kou komt.......
Uiteindelijk was ik om kwart over 6 thuis. Je begrijpt waarschijnlijk al wel dat dit bezoekje aan Zeist me niet echt goed heeft gedaan!