Ik heb soms geen woorden voor gevoel
Heb geen manier mezelf uit te drukken
Probeer het wel maar bereik nooit mijn doel
met het niet kunnen valt vervolgens alles in stukken
Heb geen manier mezelf uit te drukken
Probeer het wel maar bereik nooit mijn doel
met het niet kunnen valt vervolgens alles in stukken
Het overkomt mij de laatste tijd zeer regelmatig dat ik iets wil zeggen, maar alleen maar een paar klanken kan voortbrengen. Oooh wat is dat frustrerend. Het geeft me een gevoel van complete machteloosheid. En vooral ook omdat ik mijn goede jaren verbaal aardig sterk was en ik regelmatig voor groepen mensen stond te praten. Nu is het zo dat zodra een gevoelige snaar wordt geraakt, ik helemaal vast loop en er komt dan gewoon geen woord meer uit. De laatste tijd gebeurt dit ook steeds bij de weekopening, ook vanmorgen weer. Ik zag er als een berg tegenop om over mijn minder leuke weekend te vertellen, dus daarom had ik vanmorgen al een contactmomentje aangevraagd. Maar er niet heen gaan is ontwijken, dus dan maar zo goed mogelijk voorbereid er heen. Dit betekende rolstoel mee, een strategische zitplek bij de deur en als eerste het woord voeren. Maar ondanks alle voorbereidingen was de spanning weer zo hoog dat er helemaal niets uitkwam. Ik kon dan zelf niet spreken, maar mijn lichaam liet wel van zich spreken. Inmiddels ging ik aan mezelf twijfelen of ik geen spreekangst had gekregen. Maar vorige week heb ik ervaren dat ik een 'zakelijk' gesprek prima het woord kan voeren namens de hele groep. Dat had ik wel even nodig voor mijn zelfvertrouwen.
Ook maakt het niet praten de communicatie tijdens een aanval vrij lastig en zorgt soms ook voor (achteraf) grappige taferelen. Maak maar eens duidelijk als ze 's nachts met een spuit voor in je kont klaar staan, maar je gewoon een pil wilt. Het met veel moeite uitgeperste woordje 'ppppppppil' wordt dan verstaan als 'bil'. Als je nog niet gestoord bent, zou je dat daar toch wel van worden. Of je wilt gewoon een nat washandje of coldpack omdat je zo ligt te zweten en ze komen met een fleecedekentje aanzetten.
Misschien moet ik toch maar een schrijfblok op mijn nachtkastje gaan leggen .....
Hoi Marjoke,
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk wat je allemaal meemaakt, maar wel herkenbaar.
Je leert nu je emoties kennen, weet niet wat je voelt, alleen dat het flink kut is.
En dan het verwoorden nog...Ik vind het dan ook niks gek dat je voor de hele groep dichtslaat. Vind je doel dan ook wel erg hoog gegrepen, zou je niet eerst een op een gaan oefenen?
Het is net een moeilijke puzzel van tienduizend stukjes, als je eenmaal een paar stukjes op zijn plek hebt gaat het beter, krijg je er een beetje zicht op.
Veel sterkte, Repelsteeltje
Hey lieve schat,
BeantwoordenVerwijderenHet niet meer kunnen praten is ook een ellende. Ik kan er de laatste tijd van mee'praten', alleen is het bij mij niet zo erg als bij jou. Bij mij hoor je me wel babbelen, maar mijn stem valt regelmatig weg. Das ook weer een nieuwtje dat ik heb sinds ik thuis ben.
Aan de andere kant, geef ik er weinig om. Ik kan me zelf ook nog expliqeren hé.
Sinds de stem zo heftig reageert heb ik veel minder last van borstkrampen, waardoor die pijn al wegvalt. En daar ben ik blij om. Minder pijn is altijd beter hé. Ook al lijkt de conversie andere vormen aan te nemen.
De pijn van de fibro is heftig, en emotioneel lijk ik wel té breekbaar op de moment. Maar ik blijf erbij: alles komt goed.
Ach Marjoke, ik leef zo met je mee, en wou dat ik je kon helpen, maar hey, ik ben hulpeloos.
Je bent aan deze weg begonnen en je kan alleen maar verder timmeren. Ik wens je gewoon heel veel susses, en wil dat je weet dat ik nog elke dag aan je denk.
Toch nog een aangenaam weekend.
Dikke knuffel, je ex-collega. ;-)
Hoi Repelsteeltje, ik blijf puzzelen. Een op een praten over mijn gevoel gaat ook niet altijd, maar wel beter dan in de hele groep. Ik heb blijkbaar geen behoefte om mijn gevoel met de hele groep te delen. Vanaf volgende week is het wekelijkse kringgesprek in 2 groepjes, misschien dat dat voor mij beter gaat werken.
BeantwoordenVerwijderenHey lieve Bim, tsja die conversie blijft je verbazen, denk je dat je door hebt hoe het werkt, komt het er opeens weer op een andere manier uit. Zo heb ik de laatste tijd dat mijn been helemaal verkrampt is en in de lucht blijft hangen. Vrij pijnlijk en ook niet voor iedereen duidelijk hoe te handelen. Maar we blijven timmeren en ooit zal het beter gaan. Dikke knuffel terug voor mijn Belgische therapie vriendinnetje ;)
BeantwoordenVerwijderen