/> Je zal het maar hebben!: Zooo Wappie

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zondag 11 maart 2012

Zooo Wappie

Herken je dat gevoel dat je helemaal 'Wappie' bent. Een aantal weken geleden zijn mijn pillen weer opgehoogd en nu word ik er elke dag weer zo wappie van. In Den Dolder heb ik dit ook een tijd gehad maar nadat we toen zijn overgestapt op pillen met een vertraagde afgifte ging het veel beter. Maar nu is de wappigheid weer terug. Aan het begin van de middag wordt ik zo wazig en heb dan het gevoel of ik een beetje boven mijn lichaam zweef. Ik moet dan snel gaan liggen en val dan in een hele diepe slaap. Daarna ben ik vaak een deel van de ochtend kwijt. Ook komt het voor dat ik om 16 uur wakker wordt en dan totaal niet weet wat ik die middag heb gedaan, mis dan gewoon een paar uren. Vorige week was het zelfs zo erg dat ik met een snee in mijn hoofd wakker werd. Ben waarschijnlijk ergens tegen aangelopen, maar  kan me helemaal niks meer herinneren. Ook 's avonds krijg ik weer zo'n Wappie gevoel en val dan meestal op de bank in slaap. Slapen gaat dus goed (behalve dag ik om 5 uur 's morgens alweer wakker ben). Nog wel ben ik vaak in de war. Martin moest soms 3x in een nacht zeggen welke dag het is. Mijn geheugen is net een zeef. Kan veel dingen niet onthouden, weet vaak ook niet meer dat we het erover hebben gehad. Wel is het handig dat ik aan 1 dvd genoeg heb, als ie is afgelopen weet ik al niet meer waarover het ging en kan hem rustig nog een keer bekijken,

Hoe gaat het verder? 
Vorige week zijn we op het spreekuur bij de psiech geweest. Daar nog een keer ons ongenoegen laten horen over het gebrek aan hulp de afgelopen weken. De pillen zijn gelukkig niet meer verhoogd. Er is bloed geprikt om te kijken wat mijn bloedspiegel is.
Begin van de week is de PIT-ster (psychatrisch intensieve thuiszorg) voor de 2e keer geweest. Ik had haar natuurlijk lang niet gezien omdat ze ziek was, maar ik heb gemerkt dat zij niet goed weet hoe ze met mijn klachten om moet gaan. Ze zegt bijvoorbeeld dat het mooi zou zijn als ik straks weer 50 km kan fietsen en vraagt zich af waarom ik niet elke week naar m'n (oude) werk ga om bijv. koffie te drinken. Dit zijn juist onderwerpen die mij erg bezighouden. Ook trekt ze de zorg die ik nu krijg en de behandelaren in twijfel. Zit ik bijvoorbeeld wel bij de juiste psychiater of moet ik een veel intensiever vervolgprogramma moeten volgen. Op zich zijn het goede vragen, maar het zou mooi zijn als al mijn behandelaren er hetzelfde over denken en een duidelijke lijn trekken. Mijn fysiotherapeut is tot nu de enige therapeut waarin ik vertrouwen heb, de GGZ heeft mijn vertrouwen nog niet gewonnen. Multidisciplinair overleg is er nog steeds niet geweest want de psycholoog had mij nog niet gezien. Nou afgelopen woensdag heeft de psycholoog mij gezien. We hadden de indruk dat hij best schrok van mijn klachten. Na een paar minuten zat ik alweer flink te shaken en kon weinig meer zeggen, Maar hij is wel een van de eerste therapeuten die aandringt op een overleg met de andere therapeuten en zelfs met Den Dolder, dus in hem heb ik nog wel vertrouwen.

Verder ben ik voor het eerst zelf naar de fysio geweest. Heb daar 5 minuten geroeid en dat was alweer genoeg. Ik kon daarna niet meer met de fiets naar huis dus heeft de fysio me thuis gebracht. Mijn ervaringen met de regiotaxi zijn goed. Ben met de taxi naar huis gegaan na een uurtje schilderen.

Mijn tijd thuis breng ik door met puzzelen. Ben nu begonnen aan eentje van 3000 stukjes. Omdat ie zo groot is, moeten we de komende weken maar met ons bord op schoot eten.

8 opmerkingen:

  1. He mann, wat een vraag! Ik jaag me daar zo over op hé! Dacht ze nu echt dat jij het red om op je oude werkplek koffie te gaan drinken? Hebben die mensen geen verstand? Toevallig kan ik je al voorspellen hoe het zou gaan. Je zou waarschijnlijk meteen beginnen shaken, en woorden zouden er niet meer uit je mond komen! Is dat mens achterlijk of wat? Weten mensen nou nog steeds niet wat conversie is? Allé jongens, ik word zo boos hé Marjoke!
    Geloof het of niet, als de hulp in Nederland niet werkt, dan kom je deze kant op! De combinatie van artsen die ik nu heb, gaat ontzettend goed, dus er is vooruitgang, en die is er ook voor jou. Al is de tijd daar nu misschien nog niet rijp voor. Als je ooit in Holland uitgeprobeerd bent, dan weet je me te vinden. :-)
    Over dat koffiedrinken: ik kan na zes jaar nog steeds niet naar mijn oude werkplek, want of ik schiet in de kramp, of ik zal helemaal in mekaar.
    Ben verre van genezen, dat heb ik zaterdag nog maar eens gemerkt, toen ik weer een ontzettende knal tegen de grond heb gemaakt, maar er is vooruitgang! En daar MOET je in blijven geloven. Als ik vooruitgang kan maken, dan kan jij dat zeker!

    Veel liefs en een dikke knuffel,
    Bim

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Marjoke
    Weet je wat ik zo belachelijk vindt aan de hele situatie? Je wordt naar Den Dolder gestuurd omdat je te slecht bent voor Zeist. Iedereen die in Zeist uit de kliniek komt krijgt een heel natraject programma aangeboden en in Den Dolder is er niets. Waarom laat je je ook niet terugsturen naar Zeist voor de nazorg, zij zijn beter op de hoogte dan de GGZ lijkt mij?
    Het is maar een suggestie, maar ik heb erg met je te doen als ik je verhaal lees vandaar mijn bemoeienis.
    Sterkte Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi lieverd,

    Nou wat een gedoe allemaal weer. Ik denk aan je. Zal ik eens een keertje bij je langskomen?

    Groetjes Clau

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Bim, rustig joh anders beland je nog in een aanval. Heb maandag mijn verbazing en irritaties uitgesproken. Dat is dan iets wat ik wel heb geleerd. Nu hebben al mijn therapeuten inmiddels wel zoiets dat ze eens met elkaar gaan overleggen en de behandeling afstemmen. Lijkt mij logisch toch? En anders kom ik gewoon naar Belgie hoor, ik kan vast bij jou op de bank. Weet hoe het er bij jouw uitziet want dat heb ik al een keer gedroomd :-) Fijn dat je nog steeds lichtpuntjes ziet. Ik ga ze ook wel weer zien, maar daar is nog wat tijd voor nodig.
    Dikke knuffel voor jou en de hondjes (ik vind de filmpjes van je hondjes erg grappig, vooral het commentaar van jou ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Claudje,
    Lijkt me leuk je weer 's te zien. Kunnen we weer eens samen puzzelen? :-) Ik mail je nog wel om wat af te spreken. Knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Marga, ik geef je helemaal gelijk. In Den Dolder gaat best veel anders en soms is daar een reden voor maar vaak snap ik dat ook niet. Ik was ook zeer verbaasd dat er in DD geen vast nazorgtraject is. Voor je ontslag worden therapeuten in omgeving gezocht die je verder gaan behandelen. Als je weg bent uit de kliniek kom je daar ook nooit meer terug. Ik heb zelf gepleit om een nazorgtraject in Zeist te volgen. Dit is wel besproken in het team. Dit was in principe wel mogelijk maar voor mij vonden ze dat geen optie. 'Less is more' is van toepassing op mij en daar past een intensief nazorgtraject niet bij en ook was het niet te combineren met al mijn aanvallen. In vergelijking met anderen is mijn nazorg voor Den Dolderse begrippen goed geregeld. Zowel de psychiater en fysio hebben veel tijd geïnvesteerd in een goede overdracht. Maar dat blijkt dus niet voldoende. Alleen mijn fysio is geweldig en begrijpt me en werkt in de lijn van Altrecht. Ik verwacht dat er nu wel een gezamenlijk overleg komt en anders blijf ik daar achter na jagen. Ik heb ook nog contact met Den Dolder en zij willen ook bij dit overleg zijn. Het kost op deze manier wel veel energie en frustratie en dus ook spanning. Had niet nodig hoeven zijn. Maar ik realiseer me dat wel en blijf er niet mee rondlopen. Hier komt mijn doorzettingskracht dan ook weer goed van pas, maar leuk is anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik kan maar 1 ding zeggen, zorg dat je krijgt wat je nodig hebt ook al kost het je veel energie. Je bent het waard!
    Knuf van Knorretje

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb ook geen intensief nazorgtraject gehad, om het simpele feit dat ie toen nog niet bestond. Maar ben wel in Zeist gebleven met individuele therapie, soms wat meer soms wat minder, het lag er aan hoe het met mij ging. Ik ben nu twee jaar thuis en heb er nog steeds therapie. Het kan dus wel en dat heb je therapeuten die je ziektebeeld begrijpen.
    Geef goed aan wat je zelf nodig hebt, niemand weet het beter dan jijzelf, Marga

    BeantwoordenVerwijderen