/> Je zal het maar hebben!: oktober 2014

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zondag 19 oktober 2014

Een dag met Eeeeceeeteee

Sinds kort word ik op dinsdag en vrijdag behandeld met elktro convulsieve therapie (ECT). Voor de buitenstaander even een kijkje hoe deze dagen eruit zien.'s Morgens worden mijn spulletjes die nodig zijn voor de 'operatie' naar de afdeling gebracht. De verpleging keurt mij dan door mijn bloeddruk en temperatuur te meten. Als dit goed is, komt er iemand van 'transport' om mij in bed op te halen. Ik ga charmant gekleed in mijn opereatiejasje met luierbroekje naar de operatiekamers. Dit transport gaat door de catacomben van het ziekenhuis. Daar aangekomen krijg ik een infuus geprikt (als het lukt) en moet ik nog ca 30 minuten wachten. Dan komen ze me halen voor de shock. Ik krijg dan allerlei elektrodes opgeplakt die met draadjes worden aangesloten en word naar de ok gereden. Daar krijg ik een kapje met zuurstof en iets later spuiten ze de 'slaap'in. Als ik slaap geven ze me een stroomstootje waardoor ik een epileptisch insult krijg. Of je een goed insult krijgt, is eigenlijk het belangrijkste criteria voor een succesvol verloop van de behandeling. Omdat ze ook spierverslappers inspuiten, maak je niet de bewegingen die bij een insult horen. Maar 1 arm is afgekneld en daar komt geen spierverslapper. In deze arm kunnen ze zien of je een goed insult hebt. Na de behandeling kom ik snel weer bij en wordt dan kotsmisselijk terug naar de afdeling gebracht. Daar stap ik over in mijn eigen bed en doe even een tukje. Na anderhalf uur ga ik uit bed om iets te eten. De rest van de dag breng ik hangend en liggend in bed door. 's Avonds ga ik om half 8 naar bed en de volgende dag voel ik me weer stukken beter.

Van Wiki: Meer dan een halve eeuw na de introductie van ECT weet men nog niet hoe deze behandeling ingrijpt op depressies. Wel zijn bij onderzoek met dierproeven verschillende effecten gerapporteerd, zoals een toename van dopamine-D1- en D2-receptoren in de nucleus accumbens en afname van het aantal norepinefrinereceptoren in postsynaptische zenuwcellen. Later onderzoek suggereert dat ECT mogelijk ook oude neurale verbindingen en de groei van nieuwe neurale verbindingen in de hersenen stimuleert.

zondag 5 oktober 2014

Maar vooral hoe kom je er weer vanaf?

Een conversiestoornis! Je zal het maar hebben! Maar het belangrijkste is hoe kom je er weer vanaf?
Nou mij is dat het afgelopen jaar aardig gelukt. Op mijn blog kun je lezen hoe mijn conversiestoornis in 2010 begon, hoe ik bij Altrecht Psychosomatiek heb geprobeerd deze stoornis onder de knie te krijgen en hoe het verder is gegaan.

Sinds 2012 ben ik in therapie bij Pro Persona in Nijmegen bij de afdeling somatoforme stoornissen. Dit is een kleine, onbekende afdeling en ik ben hier toevallig via een second opinion terecht gekomen. Hier werken ze met hypnotherapie en katalepsie om de conversie te lijf te gaan. Dit is een compleet andere aanpak dan het contact maken met je lichaam en lichaamssignalen voelen. Eigenlijk is deze therapie een manier om je hersenen in de war te brengen en zo de conversie aan te pakken.

Ik heb afgelopen jaar verschillende hyponose oefeningen gedaan. Ingesproken op mijn telefoon kan ik deze thuis oefenen. De ene persoon is is makkelijker in trance te brengen dan de ander. Maar ik heb het geluk dat ik na drie zinnen al in trance ben en m'n ogen dan niet meer open kan houden. Door de hypnose is het de bedoeling dat je in een ontspannen toestand raakt en de conversie zo geen vat op je heeft. Voor mij is dit nog wel moeilijk omdat onstpanning een negatieve lading heeft voor mij. Dus dit is nog iets om de komende tijd aan te werken. Katalepsie is helemaal een raar verschijnsel. Door te focussen op je lichaam (of in het begin door druk uit te oefenen op bepaalde punten) kan je in een soort toestand raken waarin je spieren verstijfd zijn. Je hebt dan het gevoel dat je niet meer kunt bewegen. Iemand anders kan je door je armen of benen te bewegen in elke positie neer zetten. Door mezelf in een toestand van katalepsie te brengen, kan ik de conversieaanvallen beheersen. De aanvallen kan ik op deze manier stoppen. Ook helpt katalepsie bij het lopen, ik heb dan minder last van de slappe verlamming in mijn beeen. Het is nu oefenen, oefenen en nog eens oefenen om deze techniek steeds beter onder de knie te krijgen en zo de aanvallen helemaal te kunnen stoppen en weer te lopen als een kievit.