/> Je zal het maar hebben!: augustus 2015

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

donderdag 27 augustus 2015

Obsessie?

Regen, wind; het lijkt wel herfst. Mij weerhoudt het er niet van om op de handbike te stappen. Net weer een rondje over de dijk gemaakt. Ik doe dit bijna dagelijks. Het is iets waar ik me op kan storten, steeds harder, verder en lekker mijn lichaam uit putten. Wanneer ik een keer niet kan, wordt ik heel onrustig en voel ik me zwak.  Je zou het fietsen een obsessie kunnen noemen, maar ik voel me er goed bij. Voel me sterk en fit en ook mijn lijf wordt weer strakker. Ben inmiddels de kilos die ik door medicatie was aangekomen grotendeels kwijt. Ook komt dit door dat ik erg met eten of eigenlijk niet eten bezig ben. Ook weer zoiets om me helemaal in te storten. Maar het heeft effect en dat voelt goed.
Mentaal voel ik me dus best goed. De somberheid is minder en ik kan weer wat voorzichtig genieten. Ik realiseer me wel dat dit komt doordat ik zo gedreven met mezelf bezig ben. Het voelt goed dus ik ga er maar mee door maar ergens is er een stemmetje dat me waarschuwt voor het terugvallen in oude patronen. Patronen die me in het verleden ziek hebben gemaakt. Mijn huidige therapeuten zien dat niet zo. Die zijn vooral gericht op stemmingsproblemen en zijn al lang blij dat ik zo actief ben.
Fysiek heb ik wel last van wat kwaaltjes. Voel me vaak misselijk, waardoor eten lastig is. Mijn darmen protesteren en lopen gaat wat moeizamer. Ik weet niet goed wat ik met deze signalen moet. Of eigenlijk weet ik het stiekem wel maar kan ik gewoon niet anders op dit moment. Ben bang dat ik dan weer depressiever word.

Mijn betere stemming heeft me wel een goede vakantie opgeleverd. We hebben 3 weken met de Aquaholic rond gevaren o.a. naar de Waddeneilanden. Niet alles lukte helemaal zoals ik het had gewild maar al met al was het een goede vakantie. Ben bezig met het maken van een filmpje dat ik later wel eens zal posten.

Het gaat dus best goed. Maar het evenwicht is wankel. Dat heb ik vorige week wel ervaren. Ik had mijn eerste sessie van een persoonlijkheidsonderzoek bij Pro Persona in Tiel. Ik daar vrij onbevangen op de handbike naar toe. Maar dat viel tegen, al bij de eerste vraag stroomden de tranen. Ik vond het erg heftig en confronterend, er is toch echt nog wel wat aan de hand. Gedurende het gesprek kreeg ik een conversieaanval die ik redelijk kon stoppen. Maar mijn concentratie was helemaal weg en nadenken lukte niet meer. Dus toen zijn we er maar mee gestopt. Ik kon nog lopend wegkomen. Maar toen ik mijn fietsoutfit aan het aantrekken was, kwamen de gedachten. Ik moet dit toch kunnen. Emoties speelden op en dit resulteerde erin dat ik in de hal in een aanval raakte en op de grond viel. De aanval was behoorlijk raak en ik kon niet meer praten. Ze wisten niet wie ik was, wie mijn behandelaren waren en wat er aan de hand was. Ik ben toen door de acute dienst naar een kamertje getild waar ik 2,5 uur op de grond heb liggen krampen. Uiteindelijk kon ik via mijn telefoon duidelijk maken bij wie ik een afspraak had gehad en konden ze achterhalen wie ik was en wat er aan de hand was. Fietsen naar huis zat er niet meer in, was ook suf van de medicatie. Ben uiteindelijk met de taxi thuisgekomen. Dit was even een domper, ik dacht dat conversie minder heftig was en dat ik onderzoek wel aankon. Een deuk in mijn zelfvertrouwen.
Volgende week heb ik weer 2 afspraken. Er zal nu 'nazorg' worden geregeld en ik bestel maar een taxi. Een voordeel ze kennen me nu wel!