/> Je zal het maar hebben!: GDBM

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

maandag 6 juli 2015

GDBM

Ik ben een echte 'labbekakker'. Profiteer al sinds 2010 van een uitkering. Heb de hele dag voor mezelf, kan doen en laten wat ik wil en krijg elke maand mijn centjes van het UWV. Wie wil dit nou niet? Nou ik! Ik zou niets liever willen dan gezond zijn, mijn ambities in een baan kwijt kunnen en zo een bijdrage leveren aan de maatschappij! Maar de realiteit is nu nog even anders.

Stress is goed voor niemand. Maar mensen met psychische klachten en conversie kunnen door stress behoorlijk van slag raken. Sommige enveloppen op de deurmat geven mij acuut stress. Het UWV is daar een mooi voorbeeld van. Toen ik enkele weken geleden terug kwam van vakantie lag er zo'n envelop met blauw logo op de mat. Weg vakantiegevoel. Na lang aarzelen de envelop toch maar open gemaakt en mijn voorgevoel klopte. Dit keer geen informatie over mijn uitkering maar een verzoek tot herbeoordeling van mijn gezondheidstoestand. 'Daar is toch niks mis mee', 'ik mankeer toch niets', 'ik kan toch best werken', 'waarom werk ik dan eigenlijk niet?': allemaal gedachten die door mijn hoofd flitsten. Totdat mijn vriend me weer met beide benen op de grond zette. 'Je bent ziek', 'je wordt toch niet voor niets behandeld', 'je bent niet ontslagen van langdurige opname', 'je bent niet eens in staat om normaal thuis te functioneren hoe kan je dan werken'. 'Je bent gewoon psysisch ziek, iets wat je nog steeds niet hebt geaccepteerd'. Een harde boodschap!

Ik moet zeggen dat ik tot nu toe nooit echt problemen heb gehad met het UWV. In 2010 heeft het UWV mij tijdelijk arbeidsongeschikt verklaard. In die tijd liep ik wat slecht en was er net conversie vastgesteld. Mentaal was ik toen nog best sterk. Bij de brief zat een formulier waarin ik informatie moest invullen over hoe mijn gezondheid is veranderd t.o.v. 2010. Het formulier was veel te klein om al mijn behandelingen en ontwikkeling op aan te geven. Dus daarom maar alle informatie zo goed mogelijk in een brief gezet. Sinds 2010 is er heel veel gebeurd. Ik ben door een heel diep dal gegaan. Mijn gezondheid is heel erg veel verslechterd maar nu is er weer een stijgende lijn. Ik ben vele malen beter dan ik ooit ben geweest, maar als ik heel eerlijk ben, gaat het nu nog wel slechter met me dan tijdens de beoordeling in 2010. Ik heb nu een heel scala aan psychische klachten erbij en ook de conversie-aanvallen waren er toen nog niet. Met alle opgestuurde informatie gaat een arts beoordelen of er een gesprek nodig is met bijvoorbeeld een arbeidsdeskundige.

Zondagavond kwamen we thuis na een zonnig weekend op de boot en weer werd ik weer verrast door post van het UWV. Het lijkt wel of ze dit expres op vrijdag versturen zodat ze je weekend verzieken of je wat tijd geven om af te koelen voordat je op maandag aan de bel kan trekken.  Ik verwachtte dat het UWV mij uit zou nodigen voor een gesprek om mijn toestand her te beoordelen, er is immers veel veranderd. Ik maakte me al druk hierover, ik kan zo'n gesprek helemaal niet aan en bezorgt me een conversie-aanval. Bij het openen van de envelop bleek mijn voorgevoel dit keer niet te kloppen. De arts heeft beoordeeld dat ik aan diverse complexe psychische stoornissen leidt en dat er daarom sprake is van 'Geen Duurzaam Benutbare Mogelijkheden'. Mijn uitkering blijft voorlopig onveranderd. Ik kreeg een licht opgelucht gevoel toen ik dit las. Maar gelijkertijd confronteerde het me ook weer met de realiteit. Ik kan gewoon niet werken omdat ik nog steeds te ziek ben. Wat een klote situatie!

Van het UWV zal ik voorlopig geen stress meer hebben want ze geven met tot juni 2018 om te herstellen. Dan pas stellen ze voor de situatie weer eens onder de loep te nemen. Deze termijn zal vast niet uit de lucht komen vallen; ze zullen vast wel de ervaring hebben dat dit soort trajecten een lange adem nodig hebben. Maar voor mij kwam het wel uit de lucht vallen. Ik vind drie jaar hersteltijd nog ontzettend lang. Maar dat is ook meteen weer mijn acceptatieprobleem. Gelukkig als ik eerder dan juni 2018 aan werken toe ben, kan ik dat altijd zelf aangeven. Voor mij de uitdaging om te bewijzen dat het ook sneller kan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten