Fitness

Vanavond weer gefitnessed. Ik doe dit 3 keer per week bij een fysiopraktijk hier vlakbij. Ik doe daar oefeningen voor alle spiergroepen. Belangrijk is dat ik mijn grenzen probeer te hanteren, dat gaat steeds beter. Mijn armspieren krijgen wat extra aandacht, want daar is weinig mis mee en kan ik goed gebruiken bij het biken.
Op maandagavond fitness ik in een groepje onder begeleiding van Mark de therapeut. Ik merk dat de therapeuten weinig kaas hebben gegeten van psychosomatische aandoeningen. Maakt het voor mij ook wel lastig. Bijvoorbeeld een van de therapeuten die aan me vraagt 'wat heb je nu precies?' (precies zou ik 't ook niet weten), of tig keer de vraag 'alles goed?'. Ook krijg ik regelmatig het advies mijn beenspieren goed te trainen zodat ik weer goed ga lopen. In het begin werd ik ook gepusht om over mijn grenzen te gaan. Door bijvoorbeeld te zeggen dat ik elke dag een paar meter verder moet roeien. Dat is voor mij geen uitdaging! Mijn uitdaging is om gewoon rustig en slechts 600 meter op het roeiapparaat af te leggen.
Op maandagavond worden ook extra oefeningen bedacht. Vaak zijn deze voor mij eigenlijk te zwaar, maar eerst liet ik me er graag toe verleiden. De laatste weken doe ik dat niet meer en stel duidelijk grenzen. Toch wat geleerd, hoe vervelend dat soms ook voelt.
Naast de therapeuten zijn er dan ook nog de andere sporters, die soms behoorlijk confronterend kunnen zijn. Ik kan hier nog niet zo goed mee omgaan. Weet niet altijd hoe te reageren en kom dan niet altijd even lief over (grommm). Maar ik ga de confrontatie niet uit de weg, is onderdeel van het proces om hier ook mee te leren dealen en dan met name met het gevoel waarmee ze me confronteren.
Kortom fitness is op allerlei fronten een goede therapie!