Ieder voelt 't ziene

Vanmorgen weer bij Altrecht op bezoek geweest. Twee goede, open gesprekken gehad met een psycholoog en een psychiater. Ze voelen haarfijn aan wat er aan de hand is en hoe ik in elkaar steek. De gevoelige snaartjes weten ze ook precies te raken (is ook niet meer zo veel voor nodig). Gelukkig staan er overal tissues.

Is fijn te merken dat ze me serieus nemen, begrijpen dat we het moeilijk hebben en dat er wat moet gebeuren. Altrecht denkt me te kunnen helpen, ze hebben meer van dit soort probleemgevallen behandeld. Ik ben een klassiek geval van conversie. In Altrecht scheren ze conversiestoornis en functionele loopstoornis over 1 kam. Ik vind die wetenschappelijke discussie over termen ook niet interessant.
Verder hebben ze geen verborgen gebreken ontdekt, dus heb niet een of andere enge psychische ziekte. Ik maak het alleen me zelf een beetje moeilijk. Het wordt me wel steeds duidelijker dat een behandeling mentaal heel zwaar gaat worden. De gedragspatronen die ik me hele leven lang al toepas en die tot grote successen hebben geleid, zal ik moeten doorbreken. Inmiddels weet ik dat het heeeeel moeilijk is om die knop om te zetten, zal heel diep moeten gaan!

De geleerden in Altrecht gaan nu gezamenlijk advies uitbrengen over een behandeling. Getwijfeld wordt nu over een drie-daagse dagbehandeling of een opname in de kliniek. Beide hebben voor- en nadelen. Weet zelf niet zo goed waar ik het best mee af ben. In de observatieperiode kan ik hier achter komen.

Het bezoek aan Altrecht maakt wederom veel los. Daar kwamen nog eens twee nare berichten bij over mensen met een Klote ziekte, die behoorlijk binnen komen. Ben dan meteen geneigd te gaan relativeren, 'zie je wel, het kan nog veel erger'. Maar dat moet ik niet doen, het lot van anderen maakt mijn gevoelens niet minder. Of zoals moeders vanmiddag heel wijs in haar eigen taaltje zei: 'Ieder voelt 't ziene'.