Back home!

Teigetje is weer thuis. Donderdag heeft ie de groene donut verlaten.
Zijn laatste dagen in Zeist vielen zwaar. Het werd Teiger meer en meer duidelijk dat hij toch niet voor zijn zweetvoeten in de kliniek was opgenomen. Er blijkt toch echt wel veel meer aan de hand te zijn. Teigetje rent zichzelf eigenlijk al jarenlang voorbij. Dit ging lang goed totdat de rugklachten begonnen. De operatie heeft voor een omslag gezorgd en geest en lichaam in onbalans gebracht. Om deze balans te herstellen is nog een lange weg te gaan.
Donderdag was er een bespreking met het behandelteam. De observatieperiode werd geëvalueerd. Teiger heeft dapper en schuddend zijn visie gegeven. Het komt erop neer dat hij verstandelijk weet dat er heel wat aan de hand is en dat een behandeling nodig is .... alleen kan hij niet accepteren dat dat nodig is ..... zijn lijf moet gewoon doen wat ie wilt. 
Ook de arts, fysiotherapeut, psycholoog, kunstzinnig therapeut, verpleegkundige en de zorgcoordinator hebben hun visie gegeven op de observatie en een advies uitgebracht. Deze verhalen waren heel eenduidig en herkenbaar maar daardoor ook erg confronterend. Zonder enige twijfel was het advies om een klinische behandeling van 6 maanden te starten. Nou laten we dan maar beginnen, denkt Teiger, want 6 maanden zijn tenslotte zo voorbij en ik wil alle tijd optimaal benutten. Nou dat gaat dus niet gebeuren. Het is heel belangrijk om hele lage doelen te stellen en heel rustig aan te beginnen. Ik zal dus ook niet al mijn doelen kunnen bereiken in een half jaar. Het laag leggen van de lat en het tot rust moeten komen, zal niet vanzelf gaan. Verwacht wordt dat dit behoorlijk wat reacties gaat opleveren. Zo zou Teigetje wel eens erg somber en deprie kunnen worden. Fijn vooruitzicht :(

Wanneer Teiger weer met zijn koffertje naar Zeist vertrekt is nog niet helemaal duidelijk, maar dat zal waarschijnlijk ergens in december zijn. Tot die tijd, moet Teiger zich thuis zien te vermaken.