There are some things even fish can't fix!

Grote stap gezet!

Ik had er enkele weken geleden op m'n blog zelf om gevraagd: 'I wanna be sedated!' Nu is het zover, Teigetje is aan de pil! Ik ben niet zo van de pillen en ik vind het moeilijk om onder ogen te zien dat dat nodig is, maar ja 'Je zal het maar nodig hebben!'

Dat het niet zo heel lekker met me gaat nu ik thuis zit te wachten, is jullie wel bekend. Vorige week bij de overbruggingsgroep kreeg ik toch het nadrukkelijke advies om hulp te zoeken bij de huisarts. 
Dus vorige week heb ik de grote stap gezet en ben bij de huisarts geweest. Ook voor hem was het meteen duidelijk dat ik er niet lekker bijzat en dat hij me zo niet naar huis kon sturen. Nog meer praten, leek hem niet echt een goede optie dus nu heeft hij wat pillen voorgeschreven. Een pilletje dat emoties wat afvlakt en een kalmeringspilletje. Is best troep waaraan je in het begin erg moet wennen en de klachten eerst verergerd.

Ben nu een paar dagen aan de pil en voel me wat vreemd. Soms is het net of ik drugs op heb en stuiter de pan uit (met fietsen heb ik daar goed profijt van), dan weer somber en moe, kan me totaal niet concentreren en ben nog flink prikkelbaar. Ik moet nu vooral voor mezelf gaan zorgen: waar heb ik behoefte aan en waaraan vooral niet? Dit is ook de reden dat ik minder contact heb met sommigen van jullie, hoe pijnlijk ook maar ik kan dat op dit moment er gewoon niet bij hebben. Ik hoop dat de komende weken de pillen zijn werk gaan doen en ik wat lekkerder in mijn vel ga zitten en ik weer wat ruimte krijg voor sociale contacten. Dus eerst een stapje achteruit en dan tien stappen vooruit!

Helpt 't?

.... de tijd zal het leren ....

Medisch Wonder

De laatste dagen volop in de media en gisteren op tv in Nieuwsuur. Een reportage over Monique van der Vorst die in 2009 is verkozen tot gehandicapte sporter (handbiken) van het jaar. Na een ongeluk en een flinke mentale dip, kwamen lichaamsignalen weer door. Nu kan ze weer lopen en is dus geen paralympisch atlete meer. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Grappig is dat deze paralympisch topsportster ooit is begonnen op dezelfde handbike als ik heb. Dat beloofd wat!

Wil je de reportage zien, kijk op: http://nieuwsuur.nl/onderwerp/200206-monique-loopt-weer.html

Amai! Teigetje gaat over de grens!

Dat Teigetje af en toe over zijn grenzen gaat, is geen nieuws meer! Maar dat Teigetje nu ook over de landsgrenzen wordt gevolgd is natuurlijk wel nieuws!

Kijk maar 's op: http://bimke.blog.rendez-vous.be/26951/Teigetje/

Kan je ook meteen eens op de blog van deze lieve, plezante en dappere madam kijken. Ook Bimke heeft een conversiestoornis en haar behandeling bij Altrecht eindigt in januari, als ik nog moet beginnen. Voor mij is haar verhaal heel herkenbaar en daardoor ook wel confronterend, maar het geeft me ook wel weer moed. Want zoals ze zelf altijd zegt: 'Alles komt goed! '. Die houden we er zeker in!

Mind Full!

Stuur me een zonnestraal!

Well sometimes the sun shines on

Other people's houses and not mine.

Some days the clouds paint the sky all gray

And it takes away my summertime.

Somehow the sun keeps shining upon you,

While I struggle to get mine.

If there's a light in everybody,

Send out your ray of sunshine.

Lees hier de hele songtekst:

Hoe mindful ben jij?

Last van stress? Vliegen de dagen voorbij? Of leef je al ontspannen in het hier en nu?
Test hoe mindful jij leeft.

http://tests.psychologiemagazine.nl/Gezondheid/Test%20mindfulness

Wil je meer weten over de werking en het positieve effect van mindfulness. Lees dan hier verder in een artikel uit Pychologie Magazine:

Live Mindfully

Live Mindfully; leef ontspannen in het nu. Mindfulness houdt in dat je aandacht geeft op een speciale manier: doelbewust, op het moment zelf , zonder te oordelen en zonder dingen anders te willen maken dan ze zijn. Een mode grill, zweverige stroming of een wetenschappelijk onderbouwde therapie?

Uit verschillend onderzoek blijkt dat een training in mindfulness positieve effecten heeft bij mensen met chronische pijn, hartklachten, maagdarmproblemen, angststoornissen, depressies en slaapproblemen, en dat die effecten ook op de lange termijn aanhouden. Ook bij mensen zonder klachten verbetert mindfulness de kwaliteit van leven aanzienlijk.

Niet zo gek dus dat het voor mij belangrijk is om wat meer Mindfull te gaan leven. Het lijkt zo simpel: proef bijvoorbeeld van één maaltijd per dag de eerste hap met volle aandacht. Maar ‘in het moment leven’ valt nog niet mee in de hectiek van alledag.  Door mindfulness te beoefenen wordt het mogelijk de werkelijkheid te aanvaarden en bewust aandacht te geven aan jezelf en alles om je heen. Leven in het moment. Door het bewustworden en loslaten van automatismen en oordelen, is het mogelijk innerlijke kalmte en rust te bereiken. Klinkt goed toch? Nu alleen nog even doen!

Tijdens het 'scrappen' kwam ik in de Flow een een mindfulness kalender tegen met allerlei spreuken. De kalender is van 2010. Om  deze in november nog te gaan ophangen, lijkt me een beetje achterhaalt. Wel toevallig dat ik de kalender nu pas ontdek, waar was ik begin 2010 dan met mijn aandacht? Blijkbaar niet in het hier en nu!  Kan geen toeval zijn, ben er nu vast klaar voor om de boodschappen te ontvangen. De kalender is dus verlopen maar de spreuken zijn daardoor niet minder waar. Een aantal zijn het waard om in te prenten en wil ik graag met jullie delen:

Als ik mezelf voorbij loop, lach ik wel altijd even vriendelijk.

Af en toe rust nemen en vragen: 'Hoe gaat het met mij'. (Ook hardop antwoorden).

Er gaat ontzettend veel energie verloren aan het niet willen dat iets is zoals het is. Die energie kun je wel beter gebruiken!

Ga eens een eindje fietsen, zwemmen of rennen zonder een doel voor jezelf te stellen in de vorm van kilometers, snelheid of 'vanaf nu ga ik elke week ...'. Het doel is er al: gewoon lekker een eindje fietsen, zwemmen of rennen.

Je hoeft niet altijd te doen wat je gevraagd wordt. Ook niet wat je aan jezelf vraagt

Doe eens als een kind. Gewoon lekker kleuren, spelen en rennen, ontdekken. Iets zien voor de eerste keer. Niet zo moeilijk doen en lekker vroeg naar bed.

Zoek je welbevinden niet in een 'betere toekomst', want die breekt misschien nooit aan. Het enige moment dat je werkelijk hebt om te leven, lief te hebben, te ademen en te zijn, is NU .... dit moment. De kracht om dit te doen is je bij je geboorte gegeven, je hoeft er alleen maar aandacht aan te schenken en een beetje aardig te zijn voor jezelf.

Piekeren is moeilijk af te leren. Zeker als je zo'n natuurtalent bent als ik. Een inzicht waar ik echt wat aan had, was dat ik niet iedere gedachte hoef 'af te maken'. Als ik nu merk dat ik in een gedachte 'vastzit', haal ik diep adem en stel ik me voor dat die gedachte in een ballon wegvliegt. Dat lucht op! Een probleem eindeloos overdenken geeft niet meer controle en er komt geen oplossing van.

Vaak sta je ongemerkt op de automatische piloot: je reageert en handelt zonder erbij na te denken. Neem af en toe eens een adempauze: concentreer je een paar minuutjes op je in- en uitademing, op hoe je buik beweegt. Dit helpt je om de automatische piloot uit te schakelen en te zien wat dit moment echt nodig heeft.

Neem regelmatig drie minuten 'ademruimte' tijdens je bezigheden. Stel jezelf drie vragen. Hoe gaat het me me? Hoe is ijn ademhaling op dit moment? Hoe voelt mijn lichaam?

Het besef dat je een perfecte ervaring nooit kunt afdwingen, hoezeer je ook je best doet de omstandigheden zo perfect mogelijk te maken. Dat gaf mij -een echte planner- enorm veel rust. Je hebt niet alles in de hand, dingen gaan soms gewoon zoals ze gaan.

To do: Ophangen bij voordeur

11 + 7= 18!

Via de tamtam bereikten mij de afgelopen dagen geruchten dat de wachttijd voor mijn opname mogelijk korter zou kunnen worden. Vanmiddag in Zeist heb ik duidelijkheid gekregen. Er zijn inderdaad wat verschuivingen, voor de één pakken die positief uit, voor de ander negatief. Voor mij verschuift de voorlopige datum 1 week naar achteren, dus niet 11 januari maar 18 januari. Tot die tijd kan er nog van alles gebeuren waardoor dit weer gaat veranderen. Ik probeer me er niet op vast te pinnen, maar dat valt niet mee. Zoals het er nu naar uit ziet, zal ik dus nu nog 9 weken moeten zien te overleven  :-w SHIT  X(

Nieuwe ambitie?

Nieuwe Mijlpaal!

Vanmiddag weer een paaltje geslagen! Tweeduizend kilometer op de teller van de handbike (ooh ja, heb de stand toch weer terug kunnen zetten, dus had me voor niks druk gemaakt). Ik heb als huiswerk van de fysio meegekregen dat wanneer ik fiets ik mijn zintuigen moet gebruiken. Wat zie je, wat voel je, wat hoor je, wat ruik je en wat proef je? Dit is best lastig, maar vooral vandaag viel dat niet mee. Ik zat op mijn fiets met een erg wazige blik en ik zag erg weinig van de wereld om me heen!  Kwam dit nou doordat mijn blik op oneindig stond door alle commotie na de fysio of was het gewoon de dichte mist?

Tante Rie laat los!

Soms is het leven echt volkomen ....

...... een drie-letter woord .... luister zelf maar!

Op één been kun je niet staan!

Eén blog is ook wat weinig, dus daarom ben ik een tweede blog begonnen. Niet omdat ik zoveel over mezelf te schrijven heb, maar om Team Windveer te promoten. Martin maakt deel uit van dit enthousiaste en ambitieuze zeilteam. Ben je benieuwd naar hun ambities en ervaringen (of wil je gewoon weten wat ik nu weer heb gemaakt :), kijk 's op: http://windveernaarcowes.blogspot.com/

Geef het een beetje tijd .....

...tearjerker...??

Tis zoals tis ....

Jullie zijn vast benieuwd naar mijn ervaringen bij mijn nieuwe psychosomatische fysiotherapeute. Dat ik er nog niet eerder over geschreven heb, betekent niet dat het niet bevalt. In tegendeel, het bevalt goed, ze is kundig, goed geïnformeerd en haar werkwijze lijkt veel op mijn eerdere ervaringen.
De reden dat ik niet eerder heb geblogd is, dat de therapie hard binnenkomt en me diep raakt. Ben er nu 2x geweest en het praten en ervaren van mijn lijf brengt me in contact met mijn ware gevoel. En dat is een zwaar kut gevoel. Ook dr. Bibber komt weer om de hoek kijken. Beide keren heeft het me flink van slag gebracht en ging daar weg als een depressieve zombie.Voel me de afgelopen dagen somber, maar ook onrustig en hyper, slaap slecht en voel me soms helemaal uitgeput maar niet moe. De meeste gevoelens veroordeel ik als negatief en mogen er eigenlijk niet zijn.
Maar dit is wel mijn ware ik, dit is gewoon zoals ik me eigenlijk voel. Lijfspreuk van de fysio is dan ook 'Het is zoals het is' ......  'accepteer het maar', ..... 'je hoofd kan er tegen blijven vechten, maar die wint het nooit van je lijf'.

Maar ja, de begeleiding van de fysio was bedoeld om mijn overbrugging gemakkelijker te maken. Mijn ervaringen tot nu toe zijn anders. Ik weet dat wat er nu allemaal gebeurt goed is en dat ik er doorheen moet. Maar betwijfel wel of dat dit het geschikte moment is. Volgende week maar 's bespreekbaar maken .....

Lavendel ..... werkt dat bij alle Teigetjes?

 

Kui Kui Kui Kui!

Als je nog niet gek bent ... word je het hier wel van :)
Maar is toch ook wel humor .... :D

Onthaasten met .......

Vandaag weer een dagje onthaast in Utrecht. Mijn onthaast-therapeut weet me op verrassende wijze steeds weer met beide benen op aarde te krijgen. Gewoon een beetje knagen, piepen en knorren werken al rustgevend. Jullie zijn vast benieuwd naar deze wonderdokter, daarom deze foto:

'T is een schatje he, die Scotty!

One year ago

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik met mijn koffertje vertrok naar Revalidatiecentrum De Hoogstraat. Een SMSje herinnerde me daaraan. Ik weet nog goed dat ik daar binnen kwam als verlegen meisje met hoge verwachtingen en wel even zou gaan revalideren. Ik kwam terecht op een kamer met drie meiden. Eentje daarvan was ook die dag net opgenomen en was ook volop bezig om haar zone af te bakenen ;) In eerste instantie moest ik erg wennen, voelde me niet erg op mijn plek. Om me heen zag ik allemaal mensen met veel emoties en in mijn ogen ernstige klachten. Veel erger toch dan dat wat ik had. Regelmatig dacht en zei ik ook 'dat heb ik allemaal niet' of 'ik heb eigenlijk niks, ik loop alleen een beetje slecht'. Een half jaar later werd duidelijk dat mijn inzicht niet helemaal klopte en pakte alles anders uit. Ik ben nu degene die nu pas een beetje weet wat ik allemaal heb en steeds een beetje slechter loopt.

De Hoogstraat heeft me best veel goeds gebracht, in ieder geval een handbike :) Even serieus, het proces heeft mijn ogen geopend (alleen gaan ze zo snel weer dicht) en ik heb ook wel geleerd dat ik veel meer voel dan dat ik altijd heb geweten. Maar bovenal heb ik een jaar geleden een aantal hele leuke, lieve, aardige mensen leren kennen, waarmee ik nog steeds graag contact heb. ThanXXX daarvoor.

Begin de dag met een dansje

.... het helpt echt .... als je het maar vaak genoeg zingt!

Gepimpte dummy: het resultaat!

Van de week schreef ik over mijn onthaast-therapeute die mij als therapie aan het scrappen heeft gezet. En braaf als ik ben, heb ik dit advies opgevolgd. Gewoon even doorpakken; avonden scheuren, knippen, snijden, plakken en plastificeren. En voila, hij is af, mijn gepimpte dummy! Klinkt toch een stuk beter en hipper dan een gescrapte dummy? Het resultaat mag er zijn, ziet er gelikt uit (oordeel zelf maar). Ben er trots op! Of toch niet ....?
Mijn strenge leermeester wees me er heel fijntjes op dat het in het leven niet gaat om het resultaat maar om het proces; dit geldt ook voor dummy-pimpen, het hoeft niet af! Tsja eigenlijk wist ik al wel dat ik een beetje was doorgedraafd, maar toch is ie mooi. Ben dus nog steeds trots op het resultaat maar niet op het proces. Gelukkig nog een leerpuntje...

Eigenlijk is het heel vreemd. Nog niet eens zo heel lang geleden werd mijn resultaatgerichtheid geprezen en beoordeeld als 'boven het gewenste niveau'. Maar nu is dat resultaat opeens niet meer van belang en zit deze competentie me juist in de weg. Hoe pakt mijn beoordeling dan straks uit als ik weer aan het werk ben, een niet op resultaat gerichte beleidsmedewerker kan dat eigenlijk wel?
Er is nog hoop. Want jaren geleden zei  een van de 'hogere heren' van het waterschap al altijd 'alles draait om het proces' (herkenning bij iemand?). En toevallig is dit ook de persoon die mij beoordeeld, dus dat komt wel goed ;)

Maskers af!

Ook Marco zet zijn masker af!

Hoe gaat het (echt) me je?

Vanmiddag was ik weer bij de overbruggingsgroep in Zeist. Het theekransje voor ongeduldige psychosomaten die wachten op een behandeling. Ik ging erheen met een gemengd gevoel. Leuk om een aantal mensen weer te zien en te spreken. Maar geen zin om te praten over mezelf, word daar namelijk niet vrolijker van. Maar daar hebben ze in Zeist echt geen boodschap aan, het is daar een sport om cliënten zo vaak mogelijk te vragen hoe het (echt) gaat. Je komt er dus niet onderuit te vertellen hoe het werkelijk gaat, erom heen draaien heeft geen zin. Is wel goed natuurlijk want het is zoals het is en het gevoel mag er zijn. Maar is dat werkelijk zo? Mag het gevoel er wel zijn? Mag het er zijn van mezelf? En van andere mensen in mijn omgeving? Natuurlijk ziet iedereen het liefst een vrolijk genietend Teigetje. Zelf zie ik dat ook het liefst en probeer dit ook nog steeds af en toe te spelen. Maar dat naspelen gaat me steeds moeilijker af. Dus ook vanmiddag viel mijn masker af en voelde ik weer mijn ware gevoel: somber, doelloos, stuurloos, onzeker, angstig, onrustig, schuldig, boos en verdrietig. En dat allemaal in 1 klein Teigetje, dat geeft complete chaos...

O ja, volgende week heb ik een eerste afspraak bij een psychosomatisch fysiotherapeut hier in het dorp. Zij gaat mij hopelijk helpen de komende weken te overleven!

A Depressed Whale

Starlight

Mooi nummer, goed optreden. Alleen jammer dat Slash er niet uit ziet :-)

Fietsen op een schone lei

De fietsenmaker blijkt toch een aardige vakman te zijn. Vandaag kon ik na een belletje meteen langskomen met mijn fiets. Omdat het met een lekke band niet makkelijk fietst, had ik er weer een touwtje aan gebonden en kon ik hem achter mijn gewone fiets aanslepen (don't try this at home!). Dat is dan weer het voordeel van een driewieler.
Toen ik aankwam stond ie al te popelen en ging direct aan de slag. Bleek dat de band weer op dezelfde plek lek was en dat het inderdaad verkeerde zuinigheid was. Met een nieuwe binnenband, een vriendelijk woordje en een gesloten portemonnee heb ik de fiets weer meegenomen.

's Middags moest ik natuurlijk even testen of de banden goed grip hebben. Heb stuk over de dijk gefietst, in miezer en modder. Het viel me op dat mijn kilometerteller nog op zomertijd staat en daar raak ik van in de war. Dacht dat wel even op nieuw in te stellen en drukte op iets teveel knopjes tegelijk. SHIT, reset, al mijn gefietste kilometers verdwenen. Een normaal mens denkt dan 'jammer, dan maar onthouden dat ik 1700 km heb gefietst'. Maar ik reageerde iets minder gecontroleerd. Ik ga er verder niet in detail op in, maar uiteindelijk was ik blij dat de kilometerteller uberhaupt nog iets aangeeft. Zit dus niets anders op dan weer met een schone lei op nul te starten! 

Creabea?

Regelmatig ga ik op consult bij mijn 'Onthaast-therapeut' in Utrecht. Dit om te leren hoe je onthaast, loslaat en ontspant, zij is namelijk een kei in slow living. Ik kan daar nog veel van leren, maar ook is het gewoon gezellig!  Ik heb van haar een dummy (notitieboekje) gekregen om al mijn inspiraties en gedachten in op te schrijven. Bedoeling is dat het vooral positieve boodschappen zijn. Zit ik een keer in een dip, dan pak ik mijn dummy en word ik weer heppie.
De dummy heeft een mooie deprimerende zwarte kaft. Dit is met opzet zo uitgezocht, want zo stimuleert het mij om hier iets creatiefs mee te doen. Mijn therapeut heeft mij geïnspireerd om de dummy te beplakken met allerlei leuke teksten. Maar waar haal je dan die teksten vandaan. Nou sinds kort screen ik alle kranten en magazines op leuke koppen en treffende teksten en knip deze uit. Het nieuws krijg ik zo niets meer van mee, want je leest de krant met een hele andere bril. Favoriet zijn de Pers, de Mind en Flow. Het zoeken en uitknippen van de teksten kan heel ontspannend en rustgevend werken (net zo iets als Mandela-kleuren). Maar dit is voor mij nog een stapje te ver, het uitknippen vond ik zo'n gedoe en ging ook steeds scheef. Ik heb nu de oplossing gevonden in de papiersnijmachine. Dit gaat veel makkelijker, rechter en vooral sneller. Maar ja of dit bij het concept van onthaasten past, betwijfel ik. Maar hopen dat mijn therapeut dit niet leest ;)  Ik snij en plak er dus lustig op los, rustgevend is het nog niet helemaal, want het MOET af! 

Ik geloof dat dit knippen en plakken ook een officiële hobby is, dat noemen ze volgens mij scrappen. Weet niet helemaal precies wat dat is. Maar in mijn beleving zijn dat burgerlijke huisvrouwtjes van 35+ die lekker fröbelen met teksten, foto's en plaatjes. Weet nog goed hoe ik voor het eerst kennismaakte met deze hobby. Het was op een informatie-avond in Gorinchem. Ik was daar met een aantal collega's op KRW-promotietour. Het waterschap gaf informatie over de rapportages en ook was er allerlei informatie-materiaal mee te nemen. En dat doen mensen graag, lekker graaien. Ook lag er een stapel met glossy folders van het waterschap, hierin staan leuke plaatjes en foto's. Een mevrouwke kwam netjes vragen of ze 2 exemplaren mee mocht nemen, want dan kon ze er eentje verknippen want de plaatjes waren zoooo leuk om mee te scrappen! Grijnzend keek ik mijn collega aan, maar die kende op dat moment deze fantastische hobby ook nog niet. Nu dus wel .... toch D?

Wilde me nooit identificeren met knutselende huisvrouwtjes, maar ik kan er nu niet meer onderuit! Ik ben dus ook een scrapper! Het resultaat is best crea en zeker niet truttig, wie weet publiceer ik nog een keer een foto! Na de dummy ga ik verder met de theedoosjes en kerstkaarten :D