Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik met mijn koffertje vertrok naar Revalidatiecentrum De Hoogstraat. Een SMSje herinnerde me daaraan. Ik weet nog goed dat ik daar binnen kwam als verlegen meisje met hoge verwachtingen en wel even zou gaan revalideren. Ik kwam terecht op een kamer met drie meiden. Eentje daarvan was ook die dag net opgenomen en was ook volop bezig om haar zone af te bakenen ;) In eerste instantie moest ik erg wennen, voelde me niet erg op mijn plek. Om me heen zag ik allemaal mensen met veel emoties en in mijn ogen ernstige klachten. Veel erger toch dan dat wat ik had. Regelmatig dacht en zei ik ook '
dat heb ik allemaal niet' of '
ik heb eigenlijk niks, ik loop alleen een beetje slecht'. Een half jaar later werd duidelijk dat mijn inzicht niet helemaal klopte en pakte alles anders uit. Ik ben nu degene die nu pas een beetje weet wat ik allemaal heb en steeds een beetje slechter loopt.
De Hoogstraat heeft me best veel goeds gebracht, in ieder geval een handbike :) Even serieus, het proces heeft mijn ogen geopend (alleen gaan ze zo snel weer dicht) en ik heb ook wel geleerd dat ik veel meer voel dan dat ik altijd heb geweten. Maar bovenal heb ik een jaar geleden een aantal hele leuke, lieve, aardige mensen leren kennen, waarmee ik nog steeds graag contact heb. ThanXXX daarvoor.
Ik heb ook nog steeds contact met een aantal van de mensen van mijn revalidatie in 2006. Eén van deze dames, Sharon, is hier ook al op jouw blog komen kijken. Ze vond het zo leuk voor me dat ik aan jou een lotgenoot heb. Maar geen paniek, jij hebt niks, en ik maar een beetje.
BeantwoordenVerwijderenHoedje af voor je leuke blog. Kui kui kui, het zin nog in mijn hoofd!
Hey lotgenoot, Eindelijk eens iemand die het snapt! Zie je wel ik heb helemaal niks, altijd al gedacht. Ik loop soms alleen een beetje slecht, maar stuiter als de beste! Dat er toch nog geen enkele dokter of therapeut is geweest met dit zelfde wijze inzicht is wel vreemd toch?
BeantwoordenVerwijderenToen ik bij mijn eerste revalidatie tegen de psych zei: "Wat doe ik hier? Ik heb toch niks? Ik kan alleen niet lopen!". Toen zei hij: "Daarom ben je hier, omdat je niks hebt". Volgens mij hebben ze ons die conversie gewoon aangepraat. Ze zijn bang om hun job te verliezen als ze ons niet meer mogen behandelen. ;-) Wat denk je dat die mensen aan ons verdienen? :o)
BeantwoordenVerwijderen't Was keileuk om je weer es even te zien Teigetje! Nog effe doorbijten hé!
Ok, zit dat zo!
BeantwoordenVerwijderenVond het ook leuk om je weer te zien en ik hoop zoooo dat er volgende voor mij goed nieuws komt (wel beetje egoistisch :-) Ik reken er niet op, maar hoop er wel op. Zou ook wel zo gezellig zijn toch?
Geweldig zou het zijn als we nog even samen zouden mogen zitten. Aan de andere kant zou het vertrek van mezelf dan nog moeilijker worden. :-(
BeantwoordenVerwijderenEen waterkans is er dat je deze week iets te horen krijgt hé. Ik duim voor je, zolang dat het voor de patiënt die misschien eerder vertrekt het beste is. ;-)
Da-ag!