Grote stap gezet!

Ik had er enkele weken geleden op m'n blog zelf om gevraagd: 'I wanna be sedated!' Nu is het zover, Teigetje is aan de pil! Ik ben niet zo van de pillen en ik vind het moeilijk om onder ogen te zien dat dat nodig is, maar ja 'Je zal het maar nodig hebben!'

Dat het niet zo heel lekker met me gaat nu ik thuis zit te wachten, is jullie wel bekend. Vorige week bij de overbruggingsgroep kreeg ik toch het nadrukkelijke advies om hulp te zoeken bij de huisarts. 
Dus vorige week heb ik de grote stap gezet en ben bij de huisarts geweest. Ook voor hem was het meteen duidelijk dat ik er niet lekker bijzat en dat hij me zo niet naar huis kon sturen. Nog meer praten, leek hem niet echt een goede optie dus nu heeft hij wat pillen voorgeschreven. Een pilletje dat emoties wat afvlakt en een kalmeringspilletje. Is best troep waaraan je in het begin erg moet wennen en de klachten eerst verergerd.

Ben nu een paar dagen aan de pil en voel me wat vreemd. Soms is het net of ik drugs op heb en stuiter de pan uit (met fietsen heb ik daar goed profijt van), dan weer somber en moe, kan me totaal niet concentreren en ben nog flink prikkelbaar. Ik moet nu vooral voor mezelf gaan zorgen: waar heb ik behoefte aan en waaraan vooral niet? Dit is ook de reden dat ik minder contact heb met sommigen van jullie, hoe pijnlijk ook maar ik kan dat op dit moment er gewoon niet bij hebben. Ik hoop dat de komende weken de pillen zijn werk gaan doen en ik wat lekkerder in mijn vel ga zitten en ik weer wat ruimte krijg voor sociale contacten. Dus eerst een stapje achteruit en dan tien stappen vooruit!