Een nieuw hoofd?

Jeugdsentiment. Een verhaaltje over Madelief uit het boek 'Met de poppen gooien'. Dit verhaaltje maakte vroeger veel indruk op mij en wat zou het nu handig zijn om gewoon even een ander hoofd erop te schroeven dat beter samenwerkt met mijn lijf. Was het maar zo simpel .... Madeliefs nieuwe hoofd ‘Ik ben een keer met m'n kop tegen de tafel gevallen,’ zegt Jan-Willem. ‘Ik had een bult joh, zo groot als een... als een...’ ‘Als een tennisbal,’ zegt Madelief. ‘Toen ik vier was heb ik met mijn voet in glas getrapt,’ zegt Roos. ‘Ik bloedde als een...’ ‘Als een kraan,’ zegt Madelief. ‘Toen moest ik naar de dokter,’ gaat Roos verder. ‘De wachtkamer was vol. En mijn voet bloedde maar door. Toen mocht ik vóór, anders was ik helemaal leeggebloed.’ Ze zijn even stil. Madelief graaft een kuiltje in het zand. Roos pulkt aan haar pop. ‘In het zwembad ben ik met m'n kin op de tegels gesmakt,’ zegt Jan-Willem. ‘D'r zat een grote scheur in m'n gezicht.’ ‘Een scheur?’ vraagt Roos. ‘Ja, een spleet. Een snee. Ik ben nog het water in gegaan, maar ik moest eruit van de badmeester.’ ‘Zag die het dan?’ ‘Tuurlijk,’ zegt Jan-Willem. ‘Het water werd helemaal rood.’ Roos zit doodstil. Met de pop op haar schoot. Stel je voor: het hele zwembad rood. ‘Ik had vroeger een ander hoofd,’ zegt Madelief. Roos en Jan-Willem kijken haar verschrikt aan.
‘Wat zeg je?’ vraagt Jan-Willem. ‘'t Was een vreselijk ongeluk,’ zegt Madelief. ‘Ik was nog maar heel klein. Mijn moeder had pas een wasmachine gekocht. Ik was nieuwsgierig. Ik stak m'n kop in de wasmachine toen die heel hard in de rondte draaide.’ ‘Dat is om de was te drogen,’ zegt Roos. ‘Ja, dat is zo,’ zegt Madelief. ‘De was was ook wel droog, maar ik was mijn hoofd kwijt.’ ‘Waar was die dan gebleven?’ vraagt Jan-Willem. ‘Die draaide in het rond,’ zegt Madelief. ‘Die was eraf geschroefd.’ ‘O ja,’ knikt Roos. Nou snapt ze het. Jan-Willem ziet het ook voor zich. ‘Nou, ík naar de dokter. Met m'n moeder. Want zelf zag ik weinig.’ ‘Ik zie het al,’ zei de dokter. ‘Zeker pas een wasmachine.’ ‘Ja,’ zei m'n moeder. ‘'t Is wél handig.’ ‘Komt u maar binnen,’ zegt de dokter. ‘Ik heb toevallig nog een paar hoofden hangen. Zoekt u maar uit.’ Ik moest passen. Toen hebben we dit hoofd maar genomen.’ ‘Welk hoofd?’ vraagt Jan-Willem. ‘Wat ik nou óp heb,’ zegt Madelief. ‘O,’ zegt Jan-Willem. Hij bekijkt het hoofd eens goed. ‘Je hebt geboft,’ zegt hij dan.