Al 3 weken thuis

Ik ben al weer ruim 3 weken thuis. En eindelijk wat zin gevonden om weer eens wat te bloggen. Mijn laatste weken in Den Dolder waren zwaar. Ik was heel boos, gefrustreerd en verdrietig omdat ik me steeds meer ging realiseren dat ik anders moet gaan leven. Ik heb zelfs nog verschillende keren mijn excuses aangeboden omdat ik zo aan het draken was. Vooral de kunstzinnige therapeut moest eraan geloven. Ik snapte totaal niet wat ze met haar laatste opdracht  bedoelde, ik wilde gewoon vingerverven en dan zonder regeltjes, maar zij dacht daar anders over. Maar uiteindelijk heb ik toch lekker geklodderd.
Ik was dus duidelijk niet in de stemming om een leuk afscheid te vieren. Ik wilde het afscheid van de hele groep dan ook sober houden. Op zich ging dat goed, zonder speeches en lastige vragen (ik had het team expliciet gevraagd om geen confronterende vragen te gaan stellen). Op woensdagavond had ik apart afscheid genomen van 5 groepsgenootjes waar ik een hechtere band mee heb. Ik had voor allemaal een 'overlevingspakket' gemaakt. Ik zelf werd ook flink verwend. Ik heb bijvoorbeeld een puzzel van 3000 stukjes gekregen (ik heb overigens nog geen plaats gevonden om deze neer te leggen, maar dat komt wel). Aan de groep en het team had ik een Loesjes scheurkalender gegeven. Ik heb namelijk tijdens mijn opname een wisselcollectie met Loesjes opgehangen. Dit werd niet altijd door iedereen gewaardeerd, maar dit was volgens sommige therapeuten mijn ondeugende kant (nou hebben ze al die andere ondeugende stunten gemist). De laatste avond heb ik bijvoorbeeld nog op een bed staan springen en daar samen met iemand lekker op gelegen en naar het pingpongen gekeken..
Ik had ook nog een leuk kadoo voor mijn evv'er. Ook in Den Dolder was het namelijk duidelijk dat ik iets met vissen heb. Mijn evv'er had ooit bedacht dat een goudvis ook een nieuw doel in  mijn leven kan zijn. Met deze opmerking heb ik vaak de draak gestoken; 'ga echt geen hele dagen naar een goudvis kijken'. Dus als kado had ik een vis gekocht. De naam was snel bedacht. 'Marjokertje' zwemt nu in Den Dolder tussen de andere vissen en was snel door de groep geaccepteerd.

Tsja en toen zat ik opeens thuis. En dat valt zwaar. Op zich was mijn nazorg redelijk geregeld maar toch blijft de overgang een hele grote stap. De eerste week moest ik van alles regelen met verzekering, medicijnen en huisarts etc. Mijn psychosomatische fysiotherapeut is direct twee per week aan huis gekomen. En die therapie komt weer goed binnen en eindigt in een aanval. Ook heb ik mijn psychiater nu  1x gezien. Was kennismakingsgesprek en hij heeft direct mijn pillen nog wat opgehoogd. Ook heeft hij kennis kunnen maken met mijn aanvallen. De psiech zit in het ziekenhuis en gelukkig hadden ze daar een rolstoel. Omdat het toch allemaal zwaar tegenvalt en mijn depressie me flink in de weg zit, hebben we extra hulp gevraagd. De bedoeling was dat ik extra begeleiding zou krijgen van een PITter (psychisch intensieve thuiszorg), Dit was even een gedoe omdat niemand goed wist hoe dat te regelen. En wat bleek de Pitter in deze regio zit thuis met een hernia, lekker toevallig. Nu komt er 2x per week een maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis langs om mij wat te helpen. Ook werkt Martin minimaal 1x in de week thuis. Ik moet weer een nieuw leven gaan opbouwen. En dat valt op dit moment niet mee. Hoe langer ik thuis zit hoe groter de weerstand wordt.'Ik wil niet ziek zijn, waarom ik, het heeft lang genoeg geduurd, ik wil dit leven niet!'. Ik heb dus ook weer flink boze buizen en ben ook erg verdrietig. Het is eigenlijk een rouwproces waar ik doorheen moet. Afscheid nemen van mijn oude leven. Maar op dit moment gaat dat nog voor geen meter. Verstandig weet ik dat loslaten en opnieuw opbouwen de enige juiste weg is, maar mijn gevoel wil daar nog niet in mee. Nu ik opschrijf merk ik dat het me weer flink raakt. Maar gelukkig druppelen de tranen niet op papier en is mijn tekst nog leesbaar.

Kortom, het leven thuis is Kortom Uitermate Teleurstellend. Ik hoop dat ik positieve energie kan vinden om door te gaan op een nieuwe weg.