Ooit, lang geleden, was er een stroom die van een berg afstroomde tot hij het land bereikte. Dan begon een lange reis over het land; kilometer na kilometer, dag na dag, schreed de stroom verder landinwaarts.
Soms was er een hindernis op zijn pad, maar de stroom slaagde er telkens in die te omzeilen.
Uiteindelijk bereikte de stroom de woestijn, maar zo snel als het in de woestijn stroomde, zo snel werd hij opgeslorpt door het zand.
Toen kwam er een gefluister uit het zand: 'De wind kan de hele woestijn over en de stroom kan dat ook'
De stroom antwoordde:'Ja, maar de wind kan vliegen en de stroom kan dat niet.'
'Je kan jezelf laten meevoeren door de wind', fluisterde het zand, 'en de wind zal je in zijn armen nemen en je naar de overkant van de woestijn brengen'.
Toen werd de stroom bang.
Hij besefte dat hij zich zou moeten laten gaan, hij had nog nooit zoiets meegemaakt.
Hij zou de controle moeten opgeven, misschien zelfs zijn identiteit verliezen, dacht hij bezorgd.
'Luister', fluisterde het zand. 'Je gaat in elk geval veranderen. Ofwel je laat je gaan en drijft mee met de wind, of je blijft hier en wordt meer en meer door het zand opgeslorpt. Als je je laat gaan met de wind,dan blijf je je eigenheid behouden, terwijl de wind je zachtjes meevoert naar de overkant en daar aangekomen kan je dan weer op je vertrouwde manier verder. Dezelfde, maar wel veranderd door de ervaring,
Aan jou de keuze.' De stroom bleef bang, maar op de een of andere manier vond hij de moed om zich over te geven aan het onbekende en liet zich meedragen door de wind.
Deze nam de stroom heel zachtjes in zich op, bracht hem vele kilometers en vele dagen over de woestijn heen naar de overkant.
En toen de wind, daar aangekomen, het dak van de berg raakte, begon de regen te vallen.
En spoedig begon de stroom opnieuw te vloeien, in essentie nog steeds zichzelf,maar toch ook veranderd, geleerd dat je soms moet kunnen loslaten om je identiteit te behouden, meer zelfs, te verrijken.
De stroom kletterde van de berg dat het een lieve lust was tot hij de aarde weer bereikte en vervolgde zijn weg over het land...
(oud Zen verhaal)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten