Teigetje in het grote donkere Zeister Eikenbunderbos (deel 2)

Poeh, het was een heftig weekje voor Teigetje in het Zeister Bunderbos. Lees hier deel 2 van zijn avonturen.

Zondagavond is Teiger weer vertrokken naar zijn vrienden in het Zeister Eikenbunderbos. Vreemd genoeg was hij blij te vertrekken. Dit omdat thuis met Teiger geen land valt te bezeilen (nee, dat kan ook niet :) Ongeduldig, boos, prikkelbaar en verdrietig, alle emoties (en soms ook andere voorwerpen) vlogen in het rond.

Op weg naar de Green House heeft Teiger samen met de taxichaffeur in Zeist gezocht naar andere Teigetjes, zodat hij samen met zijn soortgenoten kan stuiteren. Geen Teigetjes gevonden –dus Teiger is toch the only one-, maar uiteindelijk wel de Green House gevonden (handig zo’n eigenwijze taxichauff met tomtom :))

Teiger werd in de Green House opgewacht door zijn vriendjes. Alle vriendjes waren moe van het weekend maar Teigetje niet, die was hyper de pyper. Slapen was er die nacht niet echt bij. Maandag stuitert Teiger maar rond en weet totaal niet waar ie zijn energie moet laten. De wijze therapuilen kunnen hem op dit moment ook niet helpen. Teiger moet erover praten, maar daar heeft ie op dit moment weinig aan.

Aan het eind van de middag staat er SOS op het programma. Klinkt onheilspellend (en dat zal het ook gaan worden) maar betekent Sport, Ontspanning en Spel. Ooh leuk sporten denkt Teiger, lekker alle frustratie en woede eruit meppen. Helaas dat valt tegen, het is de bedoeling om te SOSsen binnen je grenzen en beperkingen. Alleen deze voorwaarde al zorgt er bij Teiger voor dat hij van binnen begint te koken. De ballon was al flink op spannning maar wordt nog verder opgeblazen. Alleen al in de sportzaal zijn maakt zoveel emoties los, dat Teiger door het lint gaat. De therapuil schiet te hulp en denkt met praten de boel te kunnen sussen. Maar dan kennen ze Teiger nog niet. Snikkend en kokend pakt die een bal en schiet 3 x op een basket en stuitert paar keer flink hard met de bal op de grond en muur. Voor Teiger heel normaal. Veel van zijn oude vriendjes zijn hieraan gewend, maar zijn nieuwe vriendjes in de Green House vinden het maar een beetje eng. Na 3x gooien vindt de therapuil het wel welletjes en moet er worden nagepraat op de bank. Stuiterend, snikkend, woest en zwaar gefrustreerd zit Teiger op de bank. Ooh dit is zo herkenbaar voor hem, hij heeft zich al vaak zo gevoeld, maar zo erg als nu, eigenlijk nog nooit eerder. De spanning in de ballon van Teiger neemt toe en toe. Plots beginnen zijn pootjes te shaken en te shaken. Zijn pootjes stuiteren in het rond. Teiger schrikt hier erg van, dit heeft ie nog nooit eerder meegemaakt, de controle over zijn pootjes heeft ie verloren. Natuurlijk heeft iedereen tegen hem gezegd dat zijn klachten kunnen gaan toenemen als hij beter gaat voelen, maar hij ging er toch stiekem vanuit dat dat toch zeker niet geld voor Teigetjes. Iedereen maakt zich grote zorgen hoe Teigetje weer terug komt op zijn eigen kamer. Gewoon lopen natuurlijk! Maar dat gaat niet meer, zelfs niet op wilskracht. Gelukkig biedt een verpleegster met rolstoel hulp. Teiger sleept zich over de mega drempel de rolstoel in en wordt afgevoerd naar zijn kamer. Daar wordt ie op bed gelegd nog steeds met shakende poten. Teigetje is boos, bang en erg verdrietig. De Kleenex komt goed van pas. Na twee uur valt ie even in slaap en daarna keert de rust wat terug, de ballon is een beetje leeggelopen. Het was te verwachten dat er iets zou gaan gebeuren, maar zo snel en zo heftig dat verbaasd iedereen in de Zeister bossen toch wel.

De dagen hierna vult de ballon zich weer. De storm is dus nog niet voor goed gaan liggen. Lezen, film kijken, bloggen; Teigetje heeft nergens rust voor. De therapieen maken veel los. Teigetje praat veel over zijn gevoelens en emoties worden getoond. Regelmatig keren de spastische bewegingen terug. Er is een duidelijke relatie met spanning en emoties. Zo beginnen de shakers op donderdag weer na kunstzinnige therapie en een gesprek met de psycholoog. Dit in combinatie met een emotioneel bezoekje in de avond leidt er uiteindelijk toe dat Teiger om 23 uur start met het lopen van een marathon. Of tenminste zijn benen beginnen daaraan. Het constante schudden is doodvermoeiend en veroorzaakt veel spierpijn en krampen (is dat nou pijn?). Echt een bizarre gewaarwording.

Kortom een heftig weekje, dat in het teken stond van het ervaren van emoties, onrust, ontlading, veel praten en een toename aan klachten. Het lijkt misschien dat dit de verkeerde kant opgaat. Maar het is juist een positieve ontwikkeling. Teiger voelt veel meer, laat dit ook duidelijk zien, emoties worden nu al geuit en hij geeft eigenlijk ook voor het eerst aan dat hij eigenlijk een schijterd is en bang is voor alles wat nog gaat komen. Van binnen is Teiger dus duideijk een Tikkeltje zacht!

Volgende week gaat Teigetje de uitdaging opnieuw aan.TZDM, Tot Zien Dan Maar!