Teigetje in het grote Zeister Eikenbunderbos (deel 3)

Afgelopen week heeft Teigetje weer veel meegemaakt in het Zeister Bunderbos. Het was weer een week vol gevoelens, confrontatie, leuke en pijnlijke momenten, nieuwe inzichten en heel veel geshake. 

Maandag stond er weer SOS op het programma. Teigetje zag hier best tegenop maar wilde de confrontatie niet uit de weg gaan. Het zijn in de sporthal maakte wederom heel veel los, frustratie en woede gierden door Teigers lijf en zijn staart was gespannen om te stuiteren. Met twee ballen heeft Teiger zich uitgeleefd. Heel hard gooien en schoppen. Teigers vriendjes gingen allemaal aan de kant en waren bang dat de gaten in de muur zouden vallen. Gelukkig viel dat mee. Na 5 minuten was het weer tijd om te praten over wat je voelt en je klachten. 5 Minuten waren voor Teiger niet lang genoeg om zijn woede kwijt te raken, dus zat hij flink opgefokt op het bankje. Zijn lijf liet duidelijk merken het er ook niet mee eens te zijn, alles ging weer schudden en verkrampen. Lopen was niet verantwoord dus was de rolstoel de enige optie. Grrrrr ....... ik wil niet in een rolstoel, kon toch altijd nog lopen ......... Vervolgens op bed nog een paar uur liggen naschokken.

Dinsdag stond in het teken van het systeemgesprek. Teiger en zijn systeem hadden een gesprek met de psychologe en verpleegster. Vooral om van het systeem te horen hoe Teiger in elkaar steekt en hoe ie thuis functioneert. Uit dit gesprek kwamen geen verrassingen, maar wel was het heel confronterend om zo duidelijk van een ander te horen waar het mis gaat. Ook was het heel opvallend dat wanneer erg pijnlijke onderwerpen aan bod kwamen Teigers pootjes dat direct lieten zien door wat harder te gaan stuiteren.

Alle confrontaties, frustraties en de rare lichamelijke reacties maken Teiger af en toe erg drietig. Maar dat mag! Praten helpt soms, ook wandelen in het bos lucht soms op. Soms zet Teiger ook weer gewoon zijn zonnige masker op, gewoon uit zelfbescherming. Met pretoogjes vertelt ie dan bij de dagopening dat ie weer slecht heeft geslapen en een heftige dag heeft gehad. Maar dit wordt natuurlijk niet geloofd door de wijze uilen en die ontmaskeren Teiger dan letterlijk. Je leert hier juist om te laten zien dat je je kut voelt!

Donderdag mocht Teiger weer lekker crea bezig gaan. Alhoewel .....? De opdracht was het tekenen van jezelf met je klachten. 'Oeps, moet dat echt?' dacht Teigetje. Meteen zag hij een beeld voor zich en alleen dat al maakte zoveel los dat hij echt mega ging stuiteren. De stoel stond op z'n poten te wippen op de grond en er was geen stukje van Teiger dat stilzat, alles schudde en shakete ongecontroleerd. Heel bizar. Het tekenen moest toen nog beginnen. Dit maakte het natuurlijk niet veel beter en ook het praten erover was moeilijk. Teigetje vind dat ie een prima lijf heeft, alleen werkt het niet meer goed. 'En mijn lijf MOET gewoon doen wat ik WIL' was wat ie letterlijk zei. Aan het eind van de sessie is Teigetje hevig geëmotioneerd naar zijn kamertje gerold.

Het schudden en shaken is de hele week niet meer weggegaan. Vooral als spanning en emoties oplopen, wordt het heftiger. Mijn bovenlijf trekt dan ook helemaal samen en ademhalen wordt dan moeilijk. Het is een goed teken dat dit gebeurt, alleen is het erg ongemakkelijk. Het is een aanslag voor je lijf en het put je helemaal uit. Ook houdt het Teiger uit zijn slaap. Om uitputting te voorkomen krijgt Teiger nou een aantal nachten een pilletje om wat beter te slapen. Eindelijk rust...
Teigetje vindt eigenlijk dat zijn lijf maar weer eens normaal moet doen en zich niet zo moet aanstellen. Maar deze gedachte helpt niet. 'Het is' ..... 'het mag er zijn' ....... 'laat het los', zijn de toverspreuken die de wijze uilen Teigetje proberen bij te brengen.
Of dat Teiger gaat lukken, kan je volgende week lezen.