Afschieten of bijvoeren?

Afschieten of  bijvoeren? Deze vraag heeft in ons landje de gemoederen de laatste jaren flink bezig gehouden. Met name speelde de discussie in de Oostvaardersplassen, laat je de ''wilde' dieren daar in de winter verhongeren of ga je ze bijvoeren? Een belangrijk aspect in deze discussie is dat de dieren toch in een relatief beperkt gebied leven en niet overal op zoek kunnen naar voedsel.
Bij Altrecht in Den Dolder is het leefgebied ook sterk begrensd, soms zelfs tot een kamertje van circa 4 bij 5 meter. Maar gelukkig speelt eerder genoemde discussie hier niet zo. Dus ze laten me niet verhongeren maar gaan ze me bijvoeren. Door de vele aanvallen die lang duren en het platspuiten, mis ik veel maaltijden en heb ook weinig trek en houd ook niet alles binnen. Mijn broeken worden steeds groter, dus dit kan zo niet doorgaan. In overleg met de diëtiste is nu mijn menu samengesteld. Als ik de warme maaltijd mis moet ik 3 boterhammen eten met kaas en boter, 1 glas appelsap en 1 glas karnemelk en daarnaast als bijvoeding 3 flesjes heerlijke Nutridrink. Doel is om 5 kilo aan te komen en minimaal op gewicht te blijven. De juiste flesjes zijn nog in bestelling, maar ik heb op een avond er alvast eentje van de andere afdeling mogen voorproeven. Niet echt lekker, maar het viel me nog alles mee na alle verhalen die ik erover had gehoord. Het viel alleen erg zwaar op de maag en die vond dat niet zo fijn. Dus uurtje later kon de verpleegster de Nutridrink weer door de wc spoelen.

Verder begint het een beetje saai te worden wat ik moet bloggen, dus houd ik het bij een paar hoogte- en diepte punten van de week:

• 2 hele dagen op bed gelegen. Aanval in de ochtend en dan in de middag platgespoten, waarna ik daarna niet meer echt in staat ben om uit bed te komen. 1x Begon de aanval 's avonds weer opnieuw, dus toen nogmaals een dosis diazepam gekregen. Toen had ik in totaal 25 mg op 1 dag en dat voel je de volgende dag nog behoorlijk. Ook krijg ik door de pammetjes allemaal rare dromen, een soort halfslaap waarin ik denk dat er allerlei mensen om m'n bed staan of bijvoorbeeld een verpleegster die mijn voeten lekker instopt onder de dekens. Raar spulletje.
• Dinsdag waren mijn ouders en Martin gekomen voor een systeemgesprek. Het was een vrij chaotisch gesprek, waarin ze zoeken naar de oorzaak waarom ik zo moeilijk kan accepteren. Mijn voorlopige conclusie is dat de appel niet ver van de boom valt.
• Het was deze week in Den Dolder ook prachtig weer. Nog een paar keer hier even van kunnen genieten in de tuin. 
• Was ik een keer eindelijk een keer in staat om met de groep mee te lunchen, ging mijn lichaam wat bewegen. Voor mijn gevoel niet uitzonderlijk, maar de verpleging vond het nodig in te grijpen en me naar mijn kamer te brengen. Grrrr.....
• De discussie over mijn behandelplan ligt even stil omdat degene die hiervoor verantwoordelijk is 2 weken ziek is. 
• De hometrainer is niet de manier om mijn frustratie kwijt te kunnen. De fysio heeft net wat nieuwe apparaten en dacht dat ik de fiets kon gebruiken om wat frustratie eruit te trappen. Helaas door de shakers kreeg ik de trappers niet eens in de rondte. En dat leverde alleen maar heel veel meer frustraties op. Was dus niet zo'n geslaagde sessie en kon daarna weer fijn naar bed rollen. 
• Ik heb nu ook Wifi bereik in mijn slaapkamer, dus kan op bed internetten en af en toe wat bloggen. Alleen ontbreekt de zin en energie nog wel eens.
• Vrijdag was het eindelijk zover: de woonkamer werd gerestyled. Dat was ook echt wel nodig, want het was een allegaartje van oudbollige meubels met zelfs de gaten in de bank. De nieuwe meubels zijn erg strak en nogal donker. Wat kleurige accessoires moet het geheel nog wat opfleuren. Het uiteindelijke resultaat laat nog even op zich wachten want de levering was niet helemaal compleet. 

Alles bij elkaar was het weer een zwaar weekje en is het moeilijk om moed en vertrouwen te blijven houden. Ik hoop zoooo op het moment dat het weer wat bergopwaarts gaat.