/> Je zal het maar hebben!: Uit koers!

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zaterdag 9 juli 2011

Uit koers!

Het is lang geleden dat ik een serieuze blog over mezelf heb geplaatst. Ik zit op de laatste tijd in zwaar vaarwater en heb dan weinig zin om daarover te bloggen. Maar bij deze een poging om jullie weer wat op de hoogte te brengen. In stijl van een eerder gebruikte metafoor (link metafoor) beschrijf ik hoe ik me voel.


Ik ben met m'n Aquaholic in een zware storm terecht gekomen. Dobber nu in mijn eentje rond midden op zee. De mast is afgebroken en ligt overboord. Alle apparatuur is daardoor uitgevallen dus ik heb geen idee welke koers ik moet varen om een veilige haven te bereiken. Ondertussen stormt het nog hevig. Ik denk dat ik tegen de golven op moet boksen. Maar dat gaat lastig, kost veel energie en ik kom nauwelijks vooruit. De golven beuken over me heen. Ondertussen voel ik me behoorlijk stuurloos en hopeloos ren ik over dek. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik toch koers verleggen en me met de golven mee laten voeren. Maar ik betwijfel of ik daarmee een veilige haven bereik. Het maakt me onzeker en hopeloos. Ga ik ooit nog die veilige haven bereiken? De spanning aan boord loopt op en ik maak me druk om alles. De machteloosheid en het niet vooruit komen maakt me boos. Af en toe schop ik flink in het rond en smijt alles wat in mijn buurt ligt overboord. Daarna voel ik me eenzaam en diep ellendig, de tranen rollen dan over mijn wangen. Ik hoop dat de storm snel gaat luwen en dat ik weer ergens een baken zie waar ik op af kan koersen, want deze situatie is slopend.

Zoals jullie begrijpen, zit ik de afgelopen weken in een achtbaan van emoties. Mijn verstandige 'ik' ben ik een beetje kwijtgeraakt. Ik ken mezelf soms niet meer terug. Voel me af en toe net een wild beest en weet dan echt niet meer wat ik met mijn woede en agressie moet doen. Lig soms als een soort Bokito in mijn kooi (bed) en schop en sla tegen alles wat in de buurt komt. Na de woede beland ik in een flinke huilbui. Zo erg dat ik soms denk hier niet meer uit te komen, zo ellendig. In plaats van zakdoekjes gebruik ik nu maar handdoeken. Maar het is goed dat het eruit komt, alleen voelt het natuurlijk heel anders. 
Mijn emoties zijn nog meer aangewakkerd na een gesprek met de psycholoog en de psychiater. Reden was dat de therapieën niet zo lekker gaan en dat mijn gewicht weer was gezakt tot de ondergrens. Dit kan een reden zijn voor ontslag. Afgesproken is dat ik kunstzinnige therapie niet meer volg (en dat is lastig voor mij, ik ben toch niet in Center Parcs - moet toch therapieën volgen?). Wel krijg ik volgende week PMT. Mijn gewicht moet weer stijgen anders is dat een reden om de behandeling te staken. Ik voel de druk dus flink opgevoerd. Ook voel ik me onzeker en bezorgd of deze behandeling me wat gaat opleveren. Ik krijg steeds een déjà-vu met het Hoogstraat traject. Ik zie geen enkel ander alternatief dus ik hoop dat de behandeling doorgaat. Mijn gewicht zit nu weer in de lift, eet nu zoveel mogelijk 'calorieën-bommetjes'.
Om me af te reageren heb ik een heleboel ballen op mijn kamer, waaronder een kleine blauwe voetbal (met dank aan H.). Hiermee trapte ik af en toe flink tegen de deur. Ik heb nu een rode kaart gekregen en mag dus niet meer voetballen. Balen dus voor de Waterjuffers, want nu kan ik mijn baltechniek niet verder ontwikkelen.

4 opmerkingen:

  1. Je bent niet uit koers. Volgens mij wil je teveel navigeren! Laat je eens meedrijven op de wind en de golven! (Heb je mijn kaart gehad?)
    Goede vaart! Kus, Buuf

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Buufie, ik denk dat je gelijk hebt. Aanvaarden is het toverwoord, gewoon even doen :-) Ben benieuwd hoe het met jouw drijfvermogen is, dobber jij al weer lekker relaxed rond? Zal je binnenkort eens een mailtje sturen (geheel vrijblijvend). En je kaartje heb ik gehad, dank daarvoor, erg lief van je! Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Marjoke,

    Nog twee dagen voordat onze vakantie begint. Daarna is de waan van de dag op de Blomboogerd weer voor even voorbij. Toen ik net je laatste blog las, werd ik er even stil van. Niet dat ik normaal zoveel herrie maak, maar toch. Wat is die waan van mijn dag en hoe waanzinnig ver sta ik af van 'jouw dag'.
    Je hebt alle metaforen en beeldspraken al voorbij zien gaan. Ik voeg de mijne er aan toe.
    Hou je taai en soepel.

    Groeten van Ronald

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Ronald, leuk dat je reageert. Hoop dat jullie een fijne en niet te natte vakantie hebben gehad. Ik denk ook nog vaak terug aan de goeie oude tijden op de Blomboogerd. Idd een wereld van verschil met hoe het nu gaat. Blijft pijnlijk dat te realiseren. Maar moet me nu helemaal op het hier en nu richten en zorgen dat mijn toekomst weer waardevol wordt. Hoe dat er dan ook mag uitzien.

    BeantwoordenVerwijderen