Afkicken ..... en dan?

Lange tijd niet geblogd, inderdaad een teken dat het niet goed gaat. Vorige keer heb ik geschreven over de problemen met de Parnate, maar dat we zouden zoeken  naar een balans tussen effect en bijwerkingen. Hier hebben we wekenlang aangewerkt. 8 pillen per dag en voor de rest allerlei lapmiddelen als benen zwachtelen en pilletje om de bloeddruk te verhogen. Dit pilletje resulteerde erin dat een uur na innname mijn bloeddruk weer gevaarlijk ver steeg, dus ook dit werkte niet. Flauwvallen deed ik nog steeds, meestal voelde ik het aankomen en kon het net voorkomen. Maar heb toch ook weer een paar keer klem in de badkamer gelegen met m'n hooofd op die keiharde tegels. Daarnaast voelde ik me constant beroerd. Met 7 pillen was de stemming direct weer slecht. Dit alles en ook het minimale effect op de stemming, hebben me doen besluiten te stoppen met het slikken van Parnate. Ik had eigenlijk geen andere keuze. Geen makkelijke keuze, want een alternatief middel is niet direct voor handen.
Toen begon het afbouwen , nou dit was een ware hel. Zo hyper, onrustig en emotioneel. Nauwlijks slapen. Geen pil die me wat kon kalmeren. Dit waren echt super zware weken, schijnt vergelijkbaar te zijn met het afkicken van drugs. Nu ben ik er vanaf maar moet nog 2 'wash out' weken, zodat echt alles uit mijn lijf is verdwenen. Op dit moment heb ik dus nog ontwenningsverschijnselen en ook de depressie speelt flink op. De grootste onzekerheid is dat nog niet duidelijk is hoe het nu verder zal gaan. De psychiaters zijn uitgedokterd, ben weer een te complex geval. Binnenkort krijg ik een second opinion in Nijmegen en hopelijk komt daar wat duidelijkheid over hoe mijn depressie in combi met de conversie te behandelen.  Voorlopig is het dus nog erg afzien en afwachten.   Ik worstel door de dagen heen door te wheelen met de rolstoel, maar ik pas om kwart voor 9 naar buiten en dat is lang hyperen als je al om 5 uur opstaat. Ik ben redelijk creatief bezig, zowel op mijn kamertje als tijdens de therapie. Maar het groepsleven begint erg zwaar te worden, op dit moment zijn ziektes, pillen en klagen op dokters/verpleging het gesprek van de dag in de groep. Ik kan hier niet tegen en heb er al tig keer wat van gezegd maar het blijft maar doorgaan.  Gelukkig heb ik sinds gister ook een wat sterker slaapmiddel en heb weer eens een nachtje geslapen.
Al met al is het dus nog steeds een super zware tijd met heel veel onzekerheden en valt het niet mee moed te houden. Voorlopig zal ik nog wel even opgenomen blijven, de vraag is alleen nog even waar. De beloofde 6-8 weken duren dus ietsje langen.