/> Je zal het maar hebben!: Gedonder in Den Dolder

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zaterdag 19 maart 2011

Gedonder in Den Dolder

Dat Teigetje deze week een beetje boos was, hebben sommigen van jullie al begrepen. Na het lezen van deze blog zal meer duidelijk worden.

Na een onrustige eerste nacht o.a. door het taxi-gedoe, begon de week dacht ik vrij rustig. Ik zou mijn behandelplan bespreken. In Zeist stelde dat nooit zoveel voor, waren bekende feiten die op een A4'tje zijn samengevat. Alleen heb ik het planmatige deel altijd gemist (wat gaan we nou echt doen om doelen te halen - maar goed die kritische houding zal ik nog wel hebben uit mijn arbeidsverleden). Om half 10 had ik maandag een afspraak met de case-manager om mijn plan te bespreken. Maar tot mijn verbazing schoof er ook een verpleegster aan. Dit omdat ik misschien een aanval zou krijgen.... Oeps, toen voelde ik wat nattigheid.
Wat bleek in mijn behandelplan hadden ze n.a.v. een gesprek met mij de week ervoor de behandeling verandert in observatie. Ik zou dus 9 weken in observatie gaan en dan zou op 12 mei worden bekeken of de behandeling in Den Dolder zou worden voortgezet. Er werd bij gezegd ' o ja, dit waren we vorige week vergeten te vertellen'.  Dit viel bij mij niet goed! Ik ging ervan uit dat Den Dolder voor mij de oplossing was, zoals is het ook altijd verteld. Maar omdat ik 'opeens' zoveel aanvallen heb, lijkt het toch beter om eerst met observatie te starten. Voor mij weer onzekerheid en angst wat gaat er na mij gebeuren. Verder vond ik plan ook erg vaag. Ik moet 'zakken' (nog verder de put in - of wat wordt bedoeld?) en ik moet laten zien dat ik kan accepteren. Nou het gesprek liep compleet uit de hand, ik heb goed mijn zegje gedaan en ben ook niet akkoord gegaan met het plan. Maar door al dit gedoe belandde ik in een flinke aanval die de hele dag heeft geduurd. Ik was zo boos, op een gegeven moment was ik boos op alles, mijn verstand was totaal verdwenen en werd compleet overmand door emoties. Maar gelukkig 'de boosheid mocht er zijn' en af en toe mocht ik van de verpleging met mijn voorraadje ballen smijten. De ballen belanden een paar keer onder mijn bed, dus de verpleegsters moesten dan voor mij op de knieen onder het bed. Maar al met al was het echt een zware dag, ook weer met de ontwateringsproblemen (lijkt wel weer werk :-) , geen eten etc.

De volgende dag was de boosheid een beetje verdwenen en kon ik er iets verstandiger naar kijken. Nog verschillende gesprekjes gehad. Ik begrijp dat ze me moeten leren kennen en dat ik ook daar moet wennen/landen. Maar voor mijn gevoel heb ik er al 11 weken observatie opzitten en die informatie moet toch uit Zeist ook in Den Dolder terecht komen. Ik had sterk het gevoel dat er in de communicatie dingen mis zijn gegaan in de overgang van Zeist naar Den Dolder. Daarom wilde ik een gepsrek met de manager van Zeist en Den Dolder. Na tig keer vragen aan de verpleging (pff), heb ik het uiteindelijk maar zelf geregeld.

Woensdag kwam er opeens weer een aapje uit de mouw. De casemanager kwam naar me toe met de mededeling dat hij de psycholoog had gesproken en dat het behandelplan toch iets te stellig was opgeschreven. Lekker handig, had dat eerder gedaan, had mij een hoop ellende bespaard.

Donderdag kreeg ik een nieuw exemplaar van het behandelplan. Wordt nu niet meer gesproken over observatie maar wel zal de eerste periode in het teken staan om te verkennen of ze me in Den Dolder kunnen behandelen. Want daar zijn ze dus nog niet zo zeker van. Ik ben nu bezig met mijn evv'er om de doelen concreter te beschrijven. Wat is dan dat 'zakken', iedereen heeft daar wel een beeld bij maar ik heb gemerkt dat dit zeker niet eenduidig is. Dus ik vind dat de doelen SMART moeten zijn.
Het gesprek met de manager had ik ook donderdag, dat ging goed. Ik heb gespuid hoe alles op mij overkomt, een aantal punten ging hij oppakken. En hij zal optreden als mijn waakhond.
Al met al een week waarin ik voor mijn gevoel goed voor mezelf ben opgekomen en daar ben ik ook best trots op.

Naast al het gedoe rondom het behandelplan heb ik ook deze week wat therapieën gehad. Ik heb kennisgemaakt met de fysio. Nog niet echt veel gedaan, maar zij heeft wel een aardige indruk gekregen waar aan te werken. Wel resulteerde dit weer in een aanval, omdat ik wel even terug wilde lopen, maar daarbij de hele breedte van de gang nodig had. Shit weer in die stoel!
Ook heb ik kunstzinnige therapie gehad. Deze dame had zich niet verdiept in mijn dossier. En begint weer van vooraf aan. 'O, heb je al een boom, huis en zelfbeeld getekend'.  Nou welke van de drie zou je nog een keer willen tekenen. Nou als ik echt moet kiezen doe dan de boom maar. Wel mocht ik nu zelf het materiaal uitkiezen. Ik gaf aan dat ik wilde vingerverven. ´O maar dat heeft nog nooit iemand gedaan´. Dus geen vingerverf, ook geen aquarel zoals in Zeist maar met pastelkrijt. Daar kan je lekker veel kracht mee kwijt en ook met je vingers uitsmeren. Kwam behoorlijk wat frustratie uit tijdens het tekenen, hierdoor weer opnieuw in de kramp en kon ik weer worden opgehaald. Wie weet krijg ik de vingerverf-primeur?

Het aantal therapieën valt me tegen in Den Dolder. Fysio en kunstzinnig zijn eigenlijk de enige echte therapieen. Daarnaast af en toe een gesprek met de psycholoog. PMT (psychomotorische therapie) wordt al bijna een jaar niet meer gegeven. Maar het schijnt dat dit vanaf juni weer begint, heb ik misschien net geluk, want dit is wel een hele belangrijke therapie. Wel is er elke week een half uurtje 'lijfspraak/psychosoma' maar daar mag je als observant niet heen. Benieuwd of dat nog steeds geldt?
Volgende week heb ik systeemgesprek met mijn ouders en Mart erbij. Ben benieuwd of ze hier wat aanknopingspunten uit kunnen halen.

Wat nog wel een hoogtepunt deze week was, dat ik voor het eerst een warme maaltijd op heb. In twee weken heb ik dus 1x warm gegeten. Niet helemaal gezond, daarom volgende week ook naar de diëtiste.

2 opmerkingen:

  1. Dat was weer een pittig weekje. Maar ze weten nu in ieder geval dat ze je niet boos moeten maken. Ik wist dat al langer....... in Den Dolder nu ook een gat in de deur?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. SSStttt ...... dat was toch ons geheim, Ronnie.

    BeantwoordenVerwijderen