2011 wordt mijn jaar!

2011 is aangebroken. Ik voel dat dit mijn jaar gaat worden!!
De jaarovergang is de laatste tijd een emotioneel moment. Alle goed bedoelde wensen van iedereen zetten me flink aan het denken en maken veel emoties los. De afgelopen jaren vliegen in mijn gedachten voorbij. Jaren van tegenslag, teleurstelling, frustratie en verdriet. En jaren van veel te veel willen en denken dat ik dat ook nog allemaal kan. Het begon allemaal met een beetje rugpijn. Ik ging ervan uit dat na een weekje rust het wel weer over zou zijn. De rugpijn bleek een hernia. Inmiddels zijn we 2 hernia's, 2 operaties en bijna 3 jaar verder. Lange tijd heb ik gedacht dat ik door oefenen, bikkelen en doorzetten snel weer de oude zou worden, maar dat bleek allemaal toch iets anders te lopen. En die frustratie is er het afgelopen jaar uitgekomen.
Vooral 2010 was een heel heftig jaar. De revalidatie in de Hoogstraat, die niet heeft gebracht wat ik zo had gehoopt. De doorverwijzing naar Altrecht. Het lange wachten thuis met alle geopende deurtjes, die niet meer dicht wilden. Tijdelijk arbeidsongeschikt verklaard worden, rijbewijs kwijt geraakt. Toen kwam uiteindelijk de observatie in Altrecht, die me volop in beweging heeft gezet. Daarna weer maanden van wachten. Mentaal werd het steeds zwaarder en de rek was er compleet uit. Ben hard op de vlucht geslagen voor al mijn gevoelens, vooral op de handbike. Maar in november heeft m'n lichaam echt duidelijk gemaakt dat het zo niet langer kan. De tremoren zijn nu in alle hevigheid terug, en ik voel me opgebrand.
Het klinkt allemaal niet zo positief en het lijkt of ik alleen maar achteruit ga. Natuurlijk is dat ook zo, maar ik weet dat ik hier eerst allemaal doorheen moet om uiteindelijk verbetering te krijgen. Dus eigenlijk ben ik al heel ver op de goede weg.

2011 zie ik toch als het jaar waarin het allemaal moet gaan gebeuren, dit moet het jaar worden van de grote omslag. Mijn 'wil' en mijn lichaam zullen moeten stoppen met tegen elkaar vechten, want dat is een gevecht zonder eind. Ze moeten gaan samenwerken, want iedereen weet dat je samen meer bereikt dan alleen. Voor mij blijft de grote vraag hoe dat voor elkaar te gaan krijgen, maar daarvoor ga ik natuurlijk ook een half jaar de kliniek in.

Loslaten en  accepteren dat het is zoals het is en niet altijd moeten presteren, zijn de belangrijkste thema's. Misschien dat ik beperkingen houd, maar het belangrijkste is dat ik weer lekker in mijn vel ga zitten en weer ga leven. Genieten van de leuke dingen en gewoon gelukkig zijn. Ook vind ik het heel belangrijk om mijn ambities kwijt te kunnen in mijn werk, dit geeft ook weer energie. Voor mij is dat ook een motivatie om weer beter te worden.

2011 zal geen gemakkelijk jaar worden, want ik verwacht dat ik mijn dieptepunt nog moet gaan bereiken. Ook zijn er veel onzekerheden en vragen. Als controlefreak weet ik het liefst hoe het komend jaar er precies uit gaat zien. Hoe sta ik over een half jaar in het leven, wat kan ik dan wel en wat niet, kan ik dan weer aan het werk, kan ik dan weer goed lopen, is dokter bibber dan voorgoed verdwenen? Maar er is niemand en dan ook helemaal niemand die in de toekomst kan kijken en mij antwoorden op deze vragen kan geven. Het is gewoon een kwestie van beginnen en ervaren: het is zoals het is!