/> Je zal het maar hebben!: Wat? Ikke naar Den Dolder?

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zaterdag 26 februari 2011

Wat? Ikke naar Den Dolder?

Een erg heftige week achter de rug. Afgelopen dinsdag had ik de bespreking van mijn behandelplan. Ik zag hier erg naar uit omdat de behandeling tot nu toe niet echt aan slaat en ik graag wilde starten met therapieën. Ook zonder therapieën had ik elke dag een aanval, dus dan mijn gedachte was om meer therapieën te gaan volgen. De aanvallen die daarop zouden volgen, zouden mij mogelijk verder helpen.
Het is tijdens de behandelplanbespreking standaard dat ik mijn visie en ervaringen voorlees en daarna de therapeuten dit doen. Als eerste moest ik mijn A4'tje voorlezen. Bij het eerste woord bleef de plaat al hangen ....hhhhhhhhhhhuuuuuuuu....... Martin heeft toen mijn verhaal voorgelezen.

Wat er toen gebeurde was voor ons totaal onverwacht. De voorzitster gaf aan dat er binnen het team veel over mij is gesproken en ook flink is gediscussieerd en dat de conclusie van het team is dat de behandeling in Zeist wordt stopgezet. BOEM ..... wat een klap .... die kwam erg hard aan. Had dit totaal niet verwacht en ook geen signalen in die richting gehad. Dit bleek een bewuste keuze, om geen onrust te zaaien en ze wilden de boodschap pas bekend maken als er ook een alternatief geregeld was.
Het alternatief dat aangeboden werd, is om de behandeling voor te zetten in Den Dolder. 'Mijn God, dat is toch voor de allerergsten' was mijn emotionele reactie. In Den Dolder zit ook een afdeling van Altrecht Psychosomatiek. Hier gaan mensen heen die de groepstherapieën om verschillende redenen niet kunnen volgen.Vaak omdat ze hiervoor te weinig energie hebben. Het therapie-aanbod in Den Dolder is veel meer individueel en op maat gemaakt.

Ik had veel moeite met het verwerken van deze boodschap. In het begin zat ik echt in een emotionele achtbaan. Zie het vooral als teleurstelling dat het zelfs in Zeist niet lukt. Ik had destijds al zoveel moeite te accepteren dat ik in Zeist opgenomen zou worden. En nu moet ik nog een stap verder terug. Moet echt heel erg wennen aan het idee dat ik in Den Dolder thuis hoor. In het begin voelde ik me echt heel erg verdrietig en kon alleen maar janken. Daarna kwam langzaam het besef dat het mooi is dat er nog een alternatief is en dat maatwerk me meer zal gaan opleveren (en minder frustratie).

Op dit moment zegt mijn verstand dat het goed is om naar Den Dolder te gaan, maar emotioneel heb ik het allemaal nog lang  niet verwerkt. Maar dat hoeft ook niet. Ook is het natuurlijk best spannend, de kliniek in Den Dolder is compleet nieuw voor mij.Ook duurt de behandeling waarschijnlijk 9 maanden en dat betekent dat ik heel 2011 dus in een kliniek verblijf. De Aquaholic zal me gaan missen. 
Aanstaande woensdag is mijn ontslag in Zeist en dinsdag 8 maart word ik opgenomen in Den Dolder. Even een paar daagjes thuis rust en dan weer aan de slag.

1 opmerking:

  1. Is dat morgen, je ontslag? Heb je dan vanavond afscheid gehad? 'k Hoop dat het niet alleen pijnlijk maar ook leuk was, de laatste avond.
    Marjoke, lieve schat, ik zou zo graag wat zeggen om je te troosten, maar ik ben zelf leeg en zonder woorden. Geniet van de paar dagen dat je thuis bent, en doe het rustig aan.

    BeantwoordenVerwijderen