Balen van onzekerheid!

Het is bijna half 10 en ik lig te balen op mijn kamertje. Verveel me en heb nergens zin in. Ben net 10 minuutjes 'uitgelaten', gezellig maar veel te kort om mijn rotgevoel weg te nemen. Waar komt het gevoel dan vandaan? Ik ben weer in een opstandige bui, ik wil VRIJHEID. Gewoon de dingen kunnen doen op mijn manier, wanneer en zolang ik zelf wil en niet voor alles afhankelijk zijn van anderen. Daarnaast speelt de onzekerheid en onduidelijkheid over de nabije toekomst. Er moet iets gaan gebeuren om me te laten aansterken (na 't weekend was er weer ruim een kilo af), maar wat en wanneer is nog onduidelijk. En in de tussentijd lig ik hier voor mijn gevoel maar te wachten tussen wal en schip. Gisteren leek het erop dat er een aardige optie was om mij te laten aansterken. Ik zou dan gewoon hier in Den Dolder kunnen blijven en vanuit de eetkliniek van Altrecht (Rintveld) zouden ze me dan sondevoeding komen geven. Deze optie sprak mij wel aan, vooral omdat ik dan in deze vertrouwde omgeving kan blijven. Nu blijkt dat het organiseren hiervan minstens een paar weken duurt en dat ook de diëtiste dan op vakantie gaat. Dus optie geschrapt.
De andere optie was om me op te laten nemen op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis (Woerden of Utrecht). Maar zodra ze hier het woord conversie horen, valt het onder de acute psychiatrie en willen ze me op een gesloten afdeling opnemen. Dit zie ik zelf helemaal niet zitten en het behandelteam ook niet. Bovendien zou dit ook een paar weken gaan duren. Dus deze optie valt ook af, gelukkig maar.
Wat dan overblijft is om me gewoon op te laten nemen op een medische afdeling in het ziekenhuis. Maar dat regelen is vandaag niet gelukt. Morgen gaan ze er weer verder mee. Ze doen erg hun best en zitten er echt hard achteraan, maar het wil niet echt vlotten.
En daar heb ik nu de balen van. Wil zo snel mogelijk uit deze afhankelijke situatie en ik zie het weekend alweer naderen, wat gaat dat dan weer brengen. Allemaal gedachten die door mijn hoofd spoken.
Toch zo maar onder de wol kruipen en dan misschien nog even film kijken en hopen dat ik met behulp van mijn pilletjes wat kan slapen. En wie weet ziet de dag er dan morgen weer heel anders uit.