/> Je zal het maar hebben!: Balen van niets doen!

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zondag 15 mei 2011

Balen van niets doen!

Heb er vandaag moeite mee om de waarde van niets doen in te zien! Ook dit weekend ben ik in Den Dolder gebleven. Ik ben nog te zwak om naar huis te gaan. Bovendien heb ik 2 weken niet gelopen en thuis moet ik echt kunnen lopen om uit de voeten te kunnen. Met een rolstoel kom je bij ons in huis niet ver. Het was dus verstandiger om nog een weekend hier te blijven. Ik probeer nog steeds zoveel mogelijk rust te nemen, 2-3 keer per dag heel kort mijn bed uit. Daarnaast probeer ik steeds meer te eten. Gisteren ging dat nog even goed mis. Zo erg dat de kleine kotsbakjes werden vervangen door een emmer. Waarschijnlijk was dit ook een reactie op het bezoek van die middag. Voor het eerst was er een vriendin op bezoek die ik lang niet had gezien. Erg gezellig, maar ook inspannend en aangrijpend. Ook Mart is natuurlijk trouw langs geweest van 't weekend.
In het algemeen gaat het steeds beter om me aan deze toestand over te geven en de waarde van niets doen in te zien, maar vandaag heb ik er even flink de balen van om hier 'opgesloten' te liggen en voor alles van anderen afhankelijk te zijn. Ik wil gewoon zelf uit mijn bed kunnen en ook zo graag weer eens een keer onder de douche. Heel misschien dat dat er morgen in zit, tot nu toe was dit nog steeds te inspannend.

Afgelopen week was erg rustig. Geen therapieen, behalve dat de fysio wat oefeningen op bed heeft gedaan en me een keer mee naar buiten heeft genomen. Wel had ik afgelopen donderdag de bespreking van mijn behandelplan. Alle therapeuten brengen dan normaal gesproken verslag uit van hoe ze mij hebben ervaren. Maar omdat mijn belastbaarheid erg laag was, was de vorm van de bespreking wat aangepast. Ik mocht beginnen met mijn visie te geven tot nu toe. En ik moet zeggen dat dat me vrij goed afging, wel een beetje hakkelend maar de woorden kwamen mijn strot uit. Ook kreeg ik van verschillende kanten complimenten voor mijn 'presentatie'. Dus gelukkig ben ik dat nog niet verleerd. In plaats van dat vervolgens iedereen zijn zegje doet heeft een van de therapeuten vervolgens een samenvatting gegeven van alle verslagen. Zo waren we binnen een kwartier klaar en kon ik weer naar mijn kamer. De samenvatting was lovend: 'Ik had spectaculaire sprongen vooruit gemaakt in het aanvaarden van mijn klachten'.  Hier ben ik natuurlijk best trots op. De behandeling gaat dus voort. Het behandelplan wordt nu geactualiseerd en dan krijg ik ook alle verslagen die over mij zijn gemaakt. Ben benieuwd ....

De komende week ga ik proberen wat meer individuele therapieën te volgen. Alle groepsmomenten breng ik nog op mijn kamer door en daarnaast zijn nog steeds RUST, ETEN en DRINKEN (thee met suiker, bah) de sleutelwoorden. Ik moet echt kiloos gaan aankomen want ik zit nu echt op de grens dat ik bijna naar een andere kliniek moet. Ook ga ik deze week weer proberen op eigen benen te staan, zodat ik volgend weekend naar huis kan. Want het zou wel heel sneu zijn om op mijn verjaardag in Den Dolder te moeten doorbrengen.

2 opmerkingen:

  1. Nou neem je spreuk van Winnie de Poeh dan maar tot je en probeer de waarde te zien van het nietsdoen! Wie weet helpt het om weer op eigen benen te kunnen staan, voor het weekend. Sterkte met eten en vieze thee drinken... en op naar je verjaardag thuis...Heel veel succes deze week. Trouwens fijn dat het presenteren goed ging (jij verleert dat niet hoor!).
    liefs Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja en dat zonder powerpoint, he (ze zouden me al zien aankomen zeg :-) Dank voor de wijze woorden, hoop dat het gaat lukken.

    BeantwoordenVerwijderen