Over mij
- Marjoke
- 'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.
dinsdag 17 mei 2011
De ernst onderschatten?
Oooh .... paar kilootjes eraf, beetje moe, te moe om te lopen. Even paar boterhammen eten en binnen houden en alles is weer goed. Dit blijkt dus iets te simpel gedacht en ik onderschat de ernst van de situatie behoorlijk (maar dat wist ik al dat ik daar goed in was, hoort ook een beetje bij conversiepatienten). Er komen dus drastische maatregelen om mijn conditie weer op peil te krijgen maar die zijn nu nog te vers om over te bloggen. Benieuwd .... keep follow me!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
In mijnen tijd ...
BeantwoordenVerwijderenzong ik altijd het stukje uit Frank Boeyen zijn nummer "We doen net alsof het niet zo is, we doen net alsof het niet zo is, we doen net, alsof het niet waar is".
Maar eigenlijk hé schat, dat helpt ook niet veel.
Erkenning is veel waard, en naar het schijnt helpt het.
Zo graag sterk willen zijn, je groot houden en zeggen: ach, het valt allemaal wel mee, terwijl je als je realistisch bent, weet dat dat niet zo is.
Herken je dit: af en toe zin hebben om helemaal dramatisch met de handen en armen in de lucht te zwieren en te roepen, zien jullie dan niet wat er met mij gebeurd is? :-( (Dan moet je natuurlijk wel je armen in de lucht krijgen hé ;-))
Veel liefs,
X
Goeie tekst van Frank Boeyen, maar ja je ogen openen is toch beter. Mijn armen in de lucht zwieren gaat nog prima, met mijn armen is gelukkig niets aan de hand. Maar op sommige momenten kan ik letterlijk mijn ogen niet openen. Nu begrijp ik ook waar dat vandaan komt.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel!