/> Je zal het maar hebben!: Groeten uit Woerden

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

zondag 29 mei 2011

Groeten uit Woerden

Ik ben weer uitgeslapen, dus even tijd voor een update vanuit Woerden. Ik heb inmiddels een andere kamer op de  PsychMed-unit (zijn 2 aangepaste kamers op de gesloten afdeling). Ik heb nu een eigen douche en toilet, dat is wel luxe. Ik zit inmiddels op de maximale dosis aan sondevoeding (65 ml/uur). Op zich gaat dit goed alleen is toch niet iedereen hier even deskundig. Vrijdag had ik teveel gegeten van de warme hap en werd daarna misselijk. Gevolg was dat een deel van de maaltijd en een deel van de sonde eruit kwamen. Gelukkig was er een verpleegster die vrij recent nog een sonde bij iemand had ingebracht, dus die kon hem opnieuw inbrengen. De twee andere verplegers, die alleen nog maar op een pop hadden geoefend, stonden er met hun neus bovenop om te kijken hoe het ook al weer in de praktijk werkt. Blij dat niet zij op mij gingen oefenen :) De nachtverplegers hebben ook nog niet zoveel kennis van sondevoeding. Daardoor heb ik al een aantal keer een paar uur voeding gemist. Zowel gisternacht als vannacht hadden zij een nieuwe zak voedsel aangekoppeld, maar waren dus vergeten het slangetje door te spoelen. Ik wist ook niet dat dat moest. Gevolg was dat vannacht de hele boel verstopt zat. Vanmorgen moest dus voor de derde keer de sonde worden vervangen. Weer met de voltallige verpleging om mijn bed, want zo'n handeling is toch wel reuze interessant. Het is nog steeds niet echt prettig om zo'n slangetje door je neus en keel geboord te krijgen. Maar goed alles zit nu weer op zijn plek en ik word lekker gevoerd. Ik probeer nog steeds zoveel mogelijk ernaast te eten met kleine beetjes tegelijk, want ik wil hier snel weg. Ik voel me hier echt niet op mijn plaats. Inmiddels heb ik wel verschillende gesprekken gehad over mijn grenzen en mijn behoefte aan rust. Ze blijken hier eigenlijk totaal geen idee te hebben van hoe in Den Dolder met psychosomatische patienten wordt omgegaan. Hoe ze met allerlei andere psychiatrische patienten moeten omgaan, weten ze als de beste. Zo moet ik bijvoorbeeld mijn pillen slikken op het verpleegkantoor, want stel je voor dat je ze niet inneemt. Gelukkig hoeft dat niet met de zetpil ;) Voor mij betekent dit dat ik 4 keer per dag op en neer moet karren om mijn pillen op te halen. Ik heb gepleit om mijn pillen zoals ik gewend ben gewoon per dag te krijgen. Maar dat mag niet. Niet omdat ze mij niet vertrouwen, maar omdat ze dan van mijn kamer gejat kunnen worden.
Je maakt hier van alles mee, maar eerlijk gezegd zit ik hier totaal niet op te wachten.  Zo is er gister iemand tijdens een wandeling vandoor gegaan en op de trein gesprongen. Vanmiddag was ze weer terug. Alle acute gevallen, dus mensen die van de straat worden opgepikt etc, worden hier binnen gebracht. Zo was er vanmiddag opeens paniek want er moest een bed op wieltjes komen voor iemand die hysterisch was binnengebracht en was platgespoten. En er zijn maar twee bedden op wieltjes en laat ik er daar nou net een van hebben. Maar gelukkig hebben ze het andere bed gebruikt. Ik kan aan dit soort dingen niet echt wennen en het zal ook niet gaan wennen,  krijg er de zenuwen van.
Nu weer tijd voor rust straks om half 6 weer de warme prak.

Bij deze nog een 'leuke' foto van hoe ik erbij lig.

3 opmerkingen:

  1. Je steelt toch ook écht wel de show hé. ;-)
    Hopelijk mag je snel terug naar D.D.
    Veel sterkte.
    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat toevallig! Ik moest hier als code de naam van mijn teckel, en nog een paar letters ingeven. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte de komende dagen in Woerden en een dikke kus.......
    Groeten John

    BeantwoordenVerwijderen