De harde waarheid begint nu door te dringen. Natuurlijk is het positief dat er perspectief is op een behandeling in Altrecht. Maar dit confronteert me wel weer vet met de waarheid, die ik stiekem toch weer een beetje had weggestopt ('ik loop toch alleen een beetje slecht'). Er is echt wel iets aan de hand, nog een behandeling van een half jaar, een superzware tijd waar ik keihard met mezelf geconfronteerd ga worden en natuurlijk het lange wachten. Het 'normale' leventje waar ik al jaren naar verlang, laat nog zeker een jaar op zich wachten. Mijn emoties vliegen op dit moment alle kanten op, en ja wat gaan Teigetjes dan doen: lekker stuiteren (goed voor de handbike-teller).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten